असे आम्ही गुलाम

हात आमचे दगडाखाली

बोलायची झाली चोरी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

नको ते उपकार घेतले

झोळी आम्ही भरून घेतली

आज तीच लाचारी आमच्या

सार्‍या हक्कांवरती बेतली 

गुलामीचे जीवन जगतो

अब्रू घालवली सारी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

पश्चात्ताप होतोय आम्हाला

पण सांगू कसे कुणाला

या सार्‍याची खंत माहित

आहे आमच्या मनाला 

स्वार्थ साधला असला तरी

मनाला येईना उभारी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

वाटते आम्हालाही बोलावे

मत आमचे व्यक्त करावे

झाल्या चुकांची मागून माफी

सहकाऱ्यांचे पाय धरावे 

पण चुगल्या करून बरबटलो

विश्वास न कोणी करी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

स्वार्थ साधला दोन घडीचा

भोग मात्र आयुष्यभराचे

माणूस असलो आम्ही तरीही

जगतो जीवन जनावराचे 

सत्यासाठी लढणाऱ्यांचे

लढे उध्वस्त करी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

आमच्यासारखे असंख्य लाचार

आहेत अवतीभवती

म्हणूनच तर सामान्यजनांच्या

जीवनाची झाली माती 

आदेशाचे गुलाम आम्ही

पाप्यांची करी चाकरी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी

✒ K. Satish

कपाट

तुमच्या सेवेसाठी अविरत

ओझे घेऊनी उभा मी ताठ

गरज तुमची भागवतो मी

नाव माझे आहे कपाट

रंग निराळे रूप निराळे

वापर माझा निरनिराळा

कधी असे मी स्वच्छ नि सुंदर

कधी असे मजवरी धुराळा

कपडे लत्ते, दागदागिने

प्राॅपर्टीचे पेपर, पैसा

सामावले मजमध्ये सारे

हस्ती नसे मी ऐसा तैसा

कधी मोडकळीला येतो

तरीही अविरत सेवा देतो

गरज माझी संपल्यावरती

अलगद भंगारामध्ये जातो

मनुष्य म्हणजे कपाटच हो

सारे काही सामावूनी घेतो

कार्यभाग तो संपल्यावरती

साऱ्यांनाच नकोसा होतो

अविरत ओझे वाहत जातो

अखेर कधीतरी हतबल होतो

झीज होऊनी या देहाची

या सृष्टीला सोडूनी जातो

✒ K. Satish

मिळे धनाचा मेवा, खड्डयात गेली जनसेवा

गरिबांचा तो हक्क मारूनी

खिसे तुम्ही किती भरता रे

तुडुंब भरले खिसे तरीही

कोंबून कोंबून भरता रे 

विसर तुम्हाला पडला तुम्हीही

गरीबच कधीतरी होता रे

आली सत्ता माज वाढला

विसर तुम्हाला पडला रे 

गरिबांच्या सेवेसाठी तुम्ही

निवडणूक ती लढला रे

निवडून आल्यानंतर का बरे

मेंदू तुमचा सडला रे 

समोर पाहून झरा धनाचा

सुटला लोभ तुम्हाला रे

मते तुम्हाला दिल्याचा होतो

पश्चात्ताप आम्हाला रे 

आयुष्य काही वर्षांचेच हे

मेंदूत तुमच्या न घुसले रे

धुंद होऊनी सत्तेमध्ये

मेंदू तुमचे नासले रे 

उघडा डोळे सुप्त मनाचे

फळ कर्माचे मिळेल रे

कर्मानुसारच फळही मिळते

कधी हे तुम्हास कळेल रे ?

✒ K. Satish

मतलबी नेते

मूर्खांच्या हाती सत्ता

वाढवी स्वतःची ते मालमत्ता

करती पिळवणूक कष्टकऱ्यांची

झोळी भरती काॅन्ट्रॅक्टदारांची

लायकीशून्य पण मान मोठा

ज्ञानाचा असे यांच्याकडे तोटा

बुजगावणे हे बिनकामाचे

लोणी खाती प्रेतावरचे

हात जोडती निवडून येण्या

नंतर वेळ नसे भेटण्या

आत्मा जळतो कष्टकऱ्यांचा

बोजा वाढतो तळतळाटाचा

पैशाला हे हपापलेले

कष्टावाचून सुखावलेले

पैशासाठी लाज सोडती

निर्लज्जपणाचे दर्शन घडवती

जेव्हा फिरेल चक्र काळाचे

वाटोळे होईल या साऱ्यांचे

✒ K. Satish

दीपोत्सव

आनंदाचा क्षण हा आला

हर्षित सारा जन हा झाला

चोहीकडे हे दीप उजळले

अंधारावर घातला घाला 

वैफल्याच्या अन् दुःखाच्या

आठवणींना विसरूनी जाऊ

आनंदाच्या उत्सवात या

प्रफुल्लित होऊनी न्हाऊ 

दीप असे हा ज्ञानाचा अन्

दीप असे हा समृद्धीचा

अज्ञानाला, नैराश्याला

संपवण्याचा मार्ग सुखाचा 

माझ्यासंगे इतरांचेही

भले व्हावे ही बाळगू इच्छा

नांदो सौख्य सर्वांच्या दारी

दीपोत्सवाच्या याच शुभेच्छा...!!!

✒ K. Satish

भारत देश

भारत आमचा देश आहे

आमचा जीव की प्राण आहे,

या देशाने दिले आम्हा

सुंदर असे संविधान आहे

भाषा निराळ्या, प्रांत निराळे

धर्म निराळे, पेहराव निराळे,

परंतु, आम्ही एकजुटीने

विणले देशभक्तीचे जाळे

शान वाढली या देशाची

सोन्याच्या त्या खाणीने,

शूरांच्या तलवारीने अन्

विद्वानांच्या ज्ञानाने

आमचा प्रत्येक श्वास हा देश

आयुष्याचा ध्यास हा देश,

सुंदर लोकशाहीने नटलेला

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश...!!!

✒ K.Satish

गोष्ट चमच्यांच्या राजाची

चमच्यांच्या राजाची गोष्ट

मती त्याची की हो झाली भ्रष्ट,

चमच्यांचे ऐकूनी त्याने

राज्य स्वतःचे केले नष्ट

स्तुती ऐकण्या पाळले चमचे

गुलाम म्हणूनी पाळले चमचे,

पण ते सगळे होते स्वार्थी

होते लफंगे आणि लुच्चे

चमचे होते निव्वळ कपटी

जळके, कुचके, अप्पलपोटी,

वैर त्यांचे ज्यांच्याशी त्यांची

चहाडी करती खोटी नाटी

मूर्ख तो राजा ऐकूनी त्यांचे

निर्णय चुकीचे घेऊ लागला,

जे होते खरेच कामाचे

दोषी त्यांना ठरवू लागला

शोलेमधला जेलर आठवा

चमचा त्याचे कान भरवतो,

मूर्ख असा जेलर स्वतःचे

मूर्खपणाने हसे करवतो

असेच झाले या राजाचे

चमच्यांच्या बाजारी हरवला,

हलक्या कानाच्या हो कृपेने

राज्य मिळाले त्याचे धुळीला

✒ K. Satish

फूल प्रेमाचे

पाठवले जे फूल तुला मी

फूल नव्हे ते हृदय असे,

कोमल अशा त्या हृदयामध्ये

सखये माझे प्रेम वसे

एक एक पाकळीमध्ये वसले

भाव अंतरीचे माझ्या,

गोड गुलाबी भावनांना त्या

ओठांचा दे स्पर्श तुझ्या

जर कधी काटे टोचू लागले

काट्यांना दुर्लक्ष तू कर,

समजून घे प्रेमाची भाषा

मऊ पाकळ्यांना स्पर्श तू कर

मनमोहक सुगंध असा गं

दरवळेल त्या फुलातूनी,

एकेक श्वास प्रिये माझा गं

अनुभव तू त्या गंधातूनी

त्या फुलातूनी प्रेम हे माझे

समजून घे तू प्रेमाने,

जीवन माझे कर तू सुगंधित

या प्रितीच्या सुगंधाने

✒ K. Satish

यातना मनातल्या

यातना मनातल्या

सांगू कशा कुणाला,

सगळेच कोणत्यातरी

दुःखामधेच आहे

नाती गोती शून्य

आहेत या हो जगती,

रक्ताचे जे म्हणवती

ते अति यातना देती

महत्त्व ज्या नात्याला

देई सारे जग हे,

ते कपटी निघाले तर

करेल काय मन हे

लादलेली नाती

काय ती कामाची,

त्यांच्यामुळेच होते

अवहेलना मनाची

नाते असे असावे

जे आपण निवडावे,

मन निर्मळ हो ज्याचे

त्यास नातलग म्हणावे

रक्ताची कसली नाती

खोट्याने सजवलेली,

वर मुखवटा मायेचा

आत कपटानं भरलेली

भांडार या दुःखाचे

मोहामध्येच आहे,

मोहमायेच्या जाळ्यातूनी

आता सुटायचे आहे

स्वार्थी या जगाला

निरोप द्यावयाचा,

मनी विचार आहे

शून्याकडे जाण्याचा

✒ K. Satish

आई नसावी अशी

आई या शब्दाचा महिमा

जगातं असतो मोठा हो,

प्रेम, करुणा, वात्सल्याचा

नसे तिच्याकडे तोटा हो

ज्याच्या नशिबी कपटी आई

तो मोठा कमनशिबी हो,

व्यभिचारी आईने बुडवली

आई नावाची महती हो

स्वार्थासाठी मुलांस छळती

मृत्यूच्या दाढेत ढकलती,

आई अशी असते का कधी

विपरित घटना घडली हो

जन्म देऊनी नुसते जगी कुणी

आई होऊ शकत नाही,

आई तिच हो जिच्यात माया,

प्रेम,  त्याग ओसंडूनी वाही

काही कमनशिबींना मिळते

दुर्दैवाने अशी आई,

व्याकूळ त्यांचे मन तडफडती

का मिळाली मज अशी आई

मनात हुंदके दाटून येती

आई पाहूनी इतरांची,

प्रेम, त्याग अन् निस्वार्थी ती

मूर्ती जणू वात्सल्याची

कपटी, क्रूर अन् व्यभिचारी

षडयंत्री अन् निष्ठुर हो,

अशी बाई कधी आई नसावी

कुणा मुलांच्या नशिबी हो

✒ K. Satish