दीपोत्सव

आनंदाचा क्षण हा आला

हर्षित सारा जन हा झाला

चोहीकडे हे दीप उजळले

अंधारावर घातला घाला 

वैफल्याच्या अन् दुःखाच्या

आठवणींना विसरूनी जाऊ

आनंदाच्या उत्सवात या

प्रफुल्लित होऊनी न्हाऊ 

दीप असे हा ज्ञानाचा अन्

दीप असे हा समृद्धीचा

अज्ञानाला, नैराश्याला

संपवण्याचा मार्ग सुखाचा 

माझ्यासंगे इतरांचेही

भले व्हावे ही बाळगू इच्छा

नांदो सौख्य सर्वांच्या दारी

दीपोत्सवाच्या याच शुभेच्छा...!!!

✒ K. Satish

भारत देश

भारत आमचा देश आहे

आमचा जीव की प्राण आहे,

या देशाने दिले आम्हा

सुंदर असे संविधान आहे

भाषा निराळ्या, प्रांत निराळे

धर्म निराळे, पेहराव निराळे,

परंतु, आम्ही एकजुटीने

विणले देशभक्तीचे जाळे

शान वाढली या देशाची

सोन्याच्या त्या खाणीने,

शूरांच्या तलवारीने अन्

विद्वानांच्या ज्ञानाने

आमचा प्रत्येक श्वास हा देश

आयुष्याचा ध्यास हा देश,

सुंदर लोकशाहीने नटलेला

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश...!!!

✒ K.Satish

गोष्ट चमच्यांच्या राजाची

चमच्यांच्या राजाची गोष्ट

मती त्याची की हो झाली भ्रष्ट,

चमच्यांचे ऐकूनी त्याने

राज्य स्वतःचे केले नष्ट

स्तुती ऐकण्या पाळले चमचे

गुलाम म्हणूनी पाळले चमचे,

पण ते सगळे होते स्वार्थी

होते लफंगे आणि लुच्चे

चमचे होते निव्वळ कपटी

जळके, कुचके, अप्पलपोटी,

वैर त्यांचे ज्यांच्याशी त्यांची

चहाडी करती खोटी नाटी

मूर्ख तो राजा ऐकूनी त्यांचे

निर्णय चुकीचे घेऊ लागला,

जे होते खरेच कामाचे

दोषी त्यांना ठरवू लागला

शोलेमधला जेलर आठवा

चमचा त्याचे कान भरवतो,

मूर्ख असा जेलर स्वतःचे

मूर्खपणाने हसे करवतो

असेच झाले या राजाचे

चमच्यांच्या बाजारी हरवला,

हलक्या कानाच्या हो कृपेने

राज्य मिळाले त्याचे धुळीला

✒ K. Satish

फूल प्रेमाचे

पाठवले जे फूल तुला मी

फूल नव्हे ते हृदय असे,

कोमल अशा त्या हृदयामध्ये

सखये माझे प्रेम वसे

एक एक पाकळीमध्ये वसले

भाव अंतरीचे माझ्या,

गोड गुलाबी भावनांना त्या

ओठांचा दे स्पर्श तुझ्या

जर कधी काटे टोचू लागले

काट्यांना दुर्लक्ष तू कर,

समजून घे प्रेमाची भाषा

मऊ पाकळ्यांना स्पर्श तू कर

मनमोहक सुगंध असा गं

दरवळेल त्या फुलातूनी,

एकेक श्वास प्रिये माझा गं

अनुभव तू त्या गंधातूनी

त्या फुलातूनी प्रेम हे माझे

समजून घे तू प्रेमाने,

जीवन माझे कर तू सुगंधित

या प्रितीच्या सुगंधाने

✒ K. Satish

यातना मनातल्या

यातना मनातल्या

सांगू कशा कुणाला,

सगळेच कोणत्यातरी

दुःखामधेच आहे

नाती गोती शून्य

आहेत या हो जगती,

रक्ताचे जे म्हणवती

ते अति यातना देती

महत्त्व ज्या नात्याला

देई सारे जग हे,

ते कपटी निघाले तर

करेल काय मन हे

लादलेली नाती

काय ती कामाची,

त्यांच्यामुळेच होते

अवहेलना मनाची

नाते असे असावे

जे आपण निवडावे,

मन निर्मळ हो ज्याचे

त्यास नातलग म्हणावे

रक्ताची कसली नाती

खोट्याने सजवलेली,

वर मुखवटा मायेचा

आत कपटानं भरलेली

भांडार या दुःखाचे

मोहामध्येच आहे,

मोहमायेच्या जाळ्यातूनी

आता सुटायचे आहे

स्वार्थी या जगाला

निरोप द्यावयाचा,

मनी विचार आहे

शून्याकडे जाण्याचा

✒ K. Satish

आई नसावी अशी

आई या शब्दाचा महिमा

जगातं असतो मोठा हो,

प्रेम, करुणा, वात्सल्याचा

नसे तिच्याकडे तोटा हो

ज्याच्या नशिबी कपटी आई

तो मोठा कमनशिबी हो,

व्यभिचारी आईने बुडवली

आई नावाची महती हो

स्वार्थासाठी मुलांस छळती

मृत्यूच्या दाढेत ढकलती,

आई अशी असते का कधी

विपरित घटना घडली हो

जन्म देऊनी नुसते जगी कुणी

आई होऊ शकत नाही,

आई तिच हो जिच्यात माया,

प्रेम,  त्याग ओसंडूनी वाही

काही कमनशिबींना मिळते

दुर्दैवाने अशी आई,

व्याकूळ त्यांचे मन तडफडती

का मिळाली मज अशी आई

मनात हुंदके दाटून येती

आई पाहूनी इतरांची,

प्रेम, त्याग अन् निस्वार्थी ती

मूर्ती जणू वात्सल्याची

कपटी, क्रूर अन् व्यभिचारी

षडयंत्री अन् निष्ठुर हो,

अशी बाई कधी आई नसावी

कुणा मुलांच्या नशिबी हो

✒ K. Satish

वारी

संतांच्या या भूमीमध्ये

वारकऱ्यांना स्थान मानाचे,

वाहू लागले वारे आता

संतांच्या जयघोषाचे

स्नान करूनी भक्तीचे

भोजन आत्मशक्तीचे,

वारकरी दर्शन हे घडवती

पृथ्वीवरी मानवतेचे

वारी निघाली दिमाखात ही

तहानभूक आता हरली हो,

सुवचने ती संतांची

आकाशी दुमदुमली हो

महाराष्ट्राची पावन भूमी

महापुरूषांची, संतांची,

वर्षानुवर्षे इथे परंपरा

जपतो आम्ही वारीची...

✒ K. Satish

एक जाहलो आम्ही

एक जाहलो आम्ही आता

नाही कुणाची भीती,

चालतो मार्गाने सत्याच्या

निर्मळ आमची नीती

विचार ठेवूनी उच्च प्रतीचे

प्रगतीची धरतो वाटं,

उगाच छेडूनी आम्हाला

तुम्ही लावू नका हो नाटं

कळते आम्हा प्रेमाची भाषा

दावू नका तुम्ही उगाच धाशा,

पडेल पाऊल उलटे तुमचे

ठरेल कारणी तुमच्या नाशा

होतो गेलो विखुरले आम्ही

घेतला होता तुम्ही फायदा,

आता एकीच्या जोरावर

उखडू हुकूमशाहीचा कायदा

पाडू नका आता फूट हो तुम्ही

कावा तुमचा आहे समजला,

सदैव राहू एकच आता

मार्ग एकीचा आम्हा उमजला

✒ K. Satish

मार्ग गवसला आनंदाचा

अंधारलेल्या काळोखामध्ये

शोधत होतो वाट

विचारांनी थैमान घातले

होते मनात दाट

भरकटलेल्या आयुष्याला

दिशाच सापडत नव्हती

नैराश्याचे ढग हे

दाटले होते अवती भवती

किरण आशेचा दिसतंच नव्हता

दूर दूरवर मजला

काय करावे नि काय करू नये

समजत नव्हते मजला

क्षणभर मनात वाटून गेले

संपले आता सगळे

बुझूच शकणार नाहीत आता

माझ्या आयुष्याची ठिगळे

विचार करता करता अचानक

समोर दिसली प्रेतं

त्यांचं उरलं नव्हतं आता या

पृथ्वीतलाशी नातं

लगेच माझ्या मनामध्ये

एक विचार येऊन गेला

अरे कधीतरी मातीमध्ये

जायचे आहे या देहाला

का व्हावे बरे दुःखी कष्टी

का बाळगावा मोह

मिळाले आयुष्य एकदाच अन्

मिळाला एकदाच देह

सुंदर आहे जीवन त्याला

सुंदर रितीने जगायचे

इथून पुढे प्रत्येक दुःखाला

सुखाच्या चष्म्यातून बघायचे...!!!

✒ K. Satish

लेखणी असावी अशी

देशाला हवी आहे

सत्याची कास धरणारी लेखणी,

जिच्या सडेतोड लिखाणाने

ती दिसेल खूपच देखणी

लेखणीला कधीच नसतो

जात, धर्म, पंथ

अन् क्रांतिकारी विचार मांडणे

कधीही होवू नये संथ

लेखणी असावी निर्भीड

असत्याचा बुरखा फाडणारी,

पीडितांचे प्रश्न मांडणारी अन्

अन्यायाविरूद्ध लढणारी

प्रस्थापितांची, बाहुबलींची

लेखणी नसावी गुलाम,

कार्य करावे तिने असे की,

सर्वांनी करावा तिला सलाम...!!!

✒ K. Satish