झुंज संकटांशी

दुःखाचा तो डोंगर मोठा

माझ्या नशिबी आला होता,

घावावरती घाव घालूनी

मला चिरडूनी गेला होता

जिद्द, चिकाटी, जबाबदारी

या सार्‍यांच्या मदतीने,

नवी उभारी घेण्या उठलो

मीही नव्या उमेदीने

मान देऊनी परिस्थितीला

पुढे पुढे मी चालत गेलो,

जेव्हा मिळाली अवचित संधी

सोने तिचे मी करू लागलो

अडचणी हे तर सत्य जगीचे

नाही कुणाला चुकलेले,

पाहिले हतबल किती जीव मी

प्राणाला हो मुकलेले

आयुष्याचा रस्ता कठीण

सुकर त्याला हो करायचे,

अंतिम रेषा गाठण्याआधी

संकटांना पुरून उरायचे

हार मानूनी जगणे हे तर

मृत्यूसमान असते हो,

पृथ्वीतलावर त्या व्यक्तीला

मुळीच किंमत नसते हो

✒ K. Satish

उर्मी न संपणारी

वाट पाहे कोणी

माझ्या संपण्याची,

तळपूनी मी पुन्हा

उभा समोरी आहे

व्यस्त होतो थोडा

व्यापात दुसर्‍या मी,

वाटले कुणाला

मी संपलोच आहे

आहे अजून बाकी

ते ॠण जीवनाचे,

असा कसा बरे मी

हार मानणार आहे

झगडणार आहे

मी दुष्ट प्रवृत्तींशी,

आत्मविश्वास मनी

माझ्या अजूनी आहे

थोडा मागे सरलो

दोन पावले मी,

कारण झेप मोठी

मजला घ्यायची आहे

डाव दोन घडीचा

खेळायचा असा की,

वाटावे नियतीला

बंदा सच्चा आहे

असेच संपण्यापरी

इतिहास घडवण्याची,

अदम्य जिद्द मोठी

माझ्या मनात आहे

✒ K. Satish

चमच्यांच्या राजाची वाताहत

खोट्या स्तुतीतं रमला राजा

चमच्यांच्या गराड्यातं,

लाळ घोटीत, तुकडे वेचीत

चमचे रमले गुणगानातं

याची चुगली, त्याची चुगली

चमचे करती दिनरातं,

कर्तव्य विसरूनी राजा गुंतला

मूर्खपणाच्या खेळातं

कपटनीतीचा खेळ मांडिला

युद्धनीती तो विसरूनी गेला,

प्रजेचा तो पालक परंतु

त्यांनाच आता छळू लागला

सहनशक्तीचा अंत होऊनी

प्रजेमध्ये मग पेटले बंड,

कपटी चमचे अन् राजाविरूद्ध

साऱ्यांनी थोपटले दंड

एकजुटीने साऱ्यांनी मग

सत्ता उलथवली राजाची,

चमच्यांनीही साथ सोडली

झाली फजिती राजाची

झाली फजिती राजाची

✒ K. Satish

स्त्री शक्तीचा जागर

जननी साऱ्या जीवांची ती अन्

महिमा तिचा हो अपरंपार

तिच्याविना ना अर्थ जगाला

तिच करी जीवन साकार

स्वराज्याची बीजे रोवली

घडवले थोर अशा राजाला

शूरवीर त्या माता जिजाऊ

मुलासम प्रेम दिले हो प्रजेला

स्वाभिमान त्यागाची मूर्ती

किती गावे तिचे गुणगान

माता रमाईच्याच कृपेने

मिळू शकले आम्हा संविधान

देशातील पहिल्या महिला शिक्षिका

महिलांना हो साक्षर केले

सावित्रीबाईंचे कार्य महान

मानवतेसाठी प्राण वाहिले

मृत्यूलाही मात दिली अन्

दिली दुःखितांना हो माया

माय ती बनली अनाथांची हो

सिंधुताई ममतेची छाया

ब्रिटिशांविरुद्ध रणशिंग फुंकले

पेटवल्या क्रांतीच्या वाती

चिरकाल हो टिकूनी राहील

राणी लक्ष्मीबाईंची ख्याती

ध्येय धोरणी धाडसी होत्या

देशाच्या त्या पंतप्रधान

इंदिरा गांधींना हो मिळाला

' सहस्त्राब्दीच्या महिला ' सन्मान

मूर्ती लहान पण कीर्ति मोठी

अगाध होती जिद्द सचोटी

अंतराळातील वीरांगना ती

कल्पना चावला भारत की बेटी

उपचाराविना मूल गमावूनी

डाॅक्टर बनण्याचा ध्यास घेतला

चूल अन् मूल ही प्रथा बदलूनी

आनंदीबाईंनी आदर्श घडविला

प्रतिकूल परिस्थितीशी लढली

मुष्टियुद्ध रिंगणात उतरली

पदकांवरती पदके जिंकूनी

मेरीकोमने कीर्ति घडवली

क्षमता आहे स्त्रियांमध्येही

बळकट त्यांचे हात करा

बुरसटलेले विचार सोडा

स्त्रीशक्तीचा जागर करा

✒ K. Satish

कामगार नेता - एक अभिशाप

कामगार नेता आयटीआय पास

पण रूबाब मोठ्या थाटाचा,

चोरून खातो हिस्सा तो बघा

कामगारांच्या वाट्याचा 

कर्तव्याची जाण विसरूनी

दगा देतसे कंपनीला,

काम नेतसे कंपनीबाहेर

नफा यांच्या एजन्सीला 

मालक असती देवमाणूस

त्यांना भेटाया हे जाती,

कामगार जो घाम गाळतो

त्यांची भेट घडू न देती 

कामगारांच्या जीवावरी हो

रान मोकळे फिरण्या यांना,

काम करा म्हटले यांना तर

कमीपणा वाटे का यांना ? 

विसरूनी गेले कष्टाची भाषा

सदा यांना मलईची आशा,

नेतेगिरी करूनी केली हो

कामगारांची घोर निराशा 

अर्धी कंपनी लुटली यांनी

पळवला कामगारांचा हिस्सा,

चाळीस चोरांहूनही मोठा

आहे या नेत्यांचा किस्सा

✒ K. Satish

खोटे हितचिंतक

जळणाऱ्यांना काय म्हणावे

जळून जळून ते झाले खाक,

काल जे होते बोलत गोड ते

मुरडू लागले आज हो नाक

अधोगतीच्या समयी दाविती

खोटी खोटी ते सहानुभूती,

प्रगतीपथावर जाता आपण

लगेच फिरते त्यांची मती

खरेतर त्यांना वाटत असते

प्रगती याची कधीच न व्हावी,

दुःख, वेदना, गुलामगिरीशी

सोबत याची सतत रहावी

भासवत असती आम्हीच आहोत

तुझे मोठे रे हितचिंतक,

परंतु तुमच्या प्रगतीसाठी

हेच रे असती खरे घातक

खोटी सहानुभूती दावणाऱ्यांना

असे तुमच्या प्रगतीचा धाक,

काल जे होते बोलत गोड ते

मुरडू लागले आज हो नाक

✒ K. SATISH

कळलाच नाही देशा स्वातंत्र्याचा अर्थ

बलिदान त्यांचे सांगा

का जावू लागे व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

ते योद्धे स्वातंत्र्याचे

लढले देशासाठी,

त्यांनी प्राण वाहिले आपुले

या मातीसाठी

दिनरात केली त्यांनी

प्रयत्नांची शर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

स्वतंत्र झालो आम्ही

ब्रिटिशांच्या गुलामीतून,

लोकशाही नांदू लागली

मग राज्यघटनेतून

राजनेते झाले भ्रष्ट

त्यांनी केला हो अनर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

राजकीय भक्त झाले

काही अंधभक्त झाले,

नेत्यांच्या स्वार्थासाठी

भेदभाव वाढविले

लोभी राजकारण्यांनी

ते बलिदान केले व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

✒ K. SATISH

ग्राहक राजा, भोगतोय सजा

ग्राहक राजा महान माझा

म्हणूनी करती ते सन्मान,

पण खोट्याची दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

बिल्डर घेती पैसे अधिकचे

खोटे विवरण दावूनी इथे,

न्याय कसा मिळेल ग्राहकांना

प्रशासनच सामील असे जिथे 

चटई श्रेत्र सांगती भले मोठे

परंतु असे ते त्याहून लहान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

मोठ्या दिमाखात रेरा आला

त्याचा खूप बोलबाला झाला,

प्रत्यक्षात त्याचाही इथे

तितकासा उपयोग न झाला 

पैशाने कायद्यास वळवती

लोकशाहीचा होई अपमान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

स्वप्न दावूनी सुखसोईंचे

अखेर त्याला पूर्ण न करती,

गुणवत्तेला देऊनी तिलांजली

एक एक पैसा तिथे हडपती 

देखभाल खर्चाच्या नावे

लूटमार करती हे छान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण

✒ K. Satish

२५ वर्षे ५० लाख, टाटांचा प्रतिस्पर्ध्यांना धाक

दूरदृष्टी टाटा समूहाची

कष्टालाही नव्हते तोटे,

विश्वास ठेवूनी कर्मचाऱ्यांवरी

स्वप्न पाहिले होते मोठे

लावले २५ वर्षांपूर्वी

रोपटे त्यांनी असे अनोखे,

कार प्लान्टची केली निर्मिती

प्रतिस्पर्ध्यांचे वाढले ठोके

इंडिकाने सुरूवात जाहली

हळूहळू मग पाय रोवले,

यशापयशाचा स्वाद चाखूनी

स्थान आपुले भक्कम केले

२५ वर्षांनंतर आता

निरनिराळी वाहने टाटांची,

आधुनिक, सुंदर आणि भक्कम

पसंती त्यांना साऱ्या ग्राहकांची

५० लाख वाहनांचा टप्पा

एकजुटीने पूर्ण जाहला,

भाग्यवान आम्ही, आम्हाला

सहवास टाटा साहेबांचा लाभला

✒ K. Satish

कट्टरपंथी

कट्टरपंथी म्हणजे काय ?

गोगलगाय आणि पोटात पाय

स्वतःच्या समाजाला म्हणवती सर्वश्रेष्ठ

बाकी सगळे यांच्या नजरेत कनिष्ठ...

अहो कनिष्ठच नाही, तर

ताटात राहिलेलं खरकटं उष्टं

स्वतःच्या स्वार्थापोटी घेती

सामान्य जनतेचा आधार

स्वतः राहती शाबूत आणि

त्यांना करती जीवावर उदार

धर्मग्रंथातील सुवचनांचा

कधीच नसतो यांना लळा,

विध्वंसाला प्राधान्य देऊन

चिरून टाकतात निष्पापांचा गळा

भडकाऊ विधानांचे यांनी

प्रस्थ माजवले चोहीकडे,

तरूणाईचे रक्त तापले

तिला पडले धर्मवेडाचे कडे

या कड्याला दूर सारूनी

कास धरा मानवतेची,

आज जगाला गरज असे

शांतता, बंधुभाव आणि समतेची...

✒K. Satish