भयाण वास्तव

खर्‍या खोट्याचा मांडून बाजार

धर्मांधतेचा पसरविला आजार,

सारे नेते झाले बघा मालदार

बेरोजगारीनं पोरं झाली बेजार 

कष्टकरी घाम इथं गाळतो

त्याला लुटून नेता उजळतो,

क्षणाक्षणाला त्यांना तो छळतो

कष्टकऱ्याचा आत्मा इथं जळतो 

खोटं बोल पण रेटूनं बोल

सगळीकडे चाललाय मोठा झोल,

स्वातंत्र्य झालेय मातीमोल

क्रांतिकारकांचा संपलाय रोल 

सगळीकडे पैशाचा बोलबाला

सत्तेच्या धुंदीत नेता बघा न्हाला,

गुलाम समजतो हा जनतेला

हाच जनसेवक हे विसरून गेला 

अज्ञानी, गावगुंड नेते झाले

विद्वानांना गुलाम त्यांनी केले,

भ्रष्टाचाराचे साम्राज्य पुढे नेले

स्वतंत्र देशाचे वाटोळे केले 

यावर अंकुश कुणी ठेवायचा

तुम्हा-आम्हालाच निर्णय हा घ्यायचा,

शिक्षण, आरोग्य, रोजगारीच्या

विषयावरतीच सदैव भर द्यायचा 

भूलथापांना उडवूनी लावायचे

माणुसकीला प्राधान्य द्यायचे,

भ्रष्टाचारी, गावगुंड नेत्यांना

एकजुटीने अस्मान दावायचे

✒ K. Satish

जगावे असे की...

दिस किती सरले
अन् दिस किती उरले
खरेच तुम्ही जगले
की मनातच झुरले
 
वाटते जपावा
आवडीचा तो छंद
पैसे कमावताना
आत्मभान झाले मंद
 
वाटे बागडावे
निसर्गाच्या कुशीतं
कधीच जुळले नाही
पण वेळेचे गणितं

ज्यांच्यासाठी इतकी
धडपड करीत होता
त्या कुटुंबासाठी
कधी वेळ देत नव्हता

पैसा अमाप आहे
आता रे तुजपाशी
पण मुले झाली मोठी
झुंज तुझी जगण्याशी

पैशापेक्षा श्रेष्ठ
शरीर, बुद्धी, वेळं
उमगले तर बसेलं
या जीवनाचा मेळं

एकच मानव जन्म
अन् नश्वरं शरीरं
जगावे मनमुरादं
अवघाची हा संसारं

✒ K. Satish

धार लेखणीच्या शाईची

लेखणीच्या शाईची धार

करी अन्यायावर चौफेर वार

महापुरूषांच्या सन्मानासाठी

होती मावळे जीवावर उदार 

ही परंपरा आहे महाराष्ट्राची

आहे अस्मिता भारत देशाची

थोडीतरी जाणीव ठेवावी

महापुरूषांच्या उपकाराची 

सर नखाची त्या महापुरूषांच्या

नाही तुम्हा आम्हा सामान्यांना

कुणी अक्कल पाजाळू नयेच

हा इशारा आहे सर्वांना 

गर्व कसला या नश्वर देहाला

उतारही असतो जुलमी सत्तेला

भान हे साऱ्यांनी जरूर ठेवावे

लगाम घालावा बेताल जिव्हेला

✒ K. Satish

असे आम्ही गुलाम

हात आमचे दगडाखाली

बोलायची झाली चोरी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

नको ते उपकार घेतले

झोळी आम्ही भरून घेतली

आज तीच लाचारी आमच्या

सार्‍या हक्कांवरती बेतली 

गुलामीचे जीवन जगतो

अब्रू घालवली सारी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

पश्चात्ताप होतोय आम्हाला

पण सांगू कसे कुणाला

या सार्‍याची खंत माहित

आहे आमच्या मनाला 

स्वार्थ साधला असला तरी

मनाला येईना उभारी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

वाटते आम्हालाही बोलावे

मत आमचे व्यक्त करावे

झाल्या चुकांची मागून माफी

सहकाऱ्यांचे पाय धरावे 

पण चुगल्या करून बरबटलो

विश्वास न कोणी करी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

स्वार्थ साधला दोन घडीचा

भोग मात्र आयुष्यभराचे

माणूस असलो आम्ही तरीही

जगतो जीवन जनावराचे 

सत्यासाठी लढणाऱ्यांचे

लढे उध्वस्त करी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी 

आमच्यासारखे असंख्य लाचार

आहेत अवतीभवती

म्हणूनच तर सामान्यजनांच्या

जीवनाची झाली माती 

आदेशाचे गुलाम आम्ही

पाप्यांची करी चाकरी

आम्ही दिली दुसर्‍याच्या हाती

आमच्या अस्तित्वाची दोरी

✒ K. Satish

कपाट

तुमच्या सेवेसाठी अविरत

ओझे घेऊनी उभा मी ताठ

गरज तुमची भागवतो मी

नाव माझे आहे कपाट

रंग निराळे रूप निराळे

वापर माझा निरनिराळा

कधी असे मी स्वच्छ नि सुंदर

कधी असे मजवरी धुराळा

कपडे लत्ते, दागदागिने

प्राॅपर्टीचे पेपर, पैसा

सामावले मजमध्ये सारे

हस्ती नसे मी ऐसा तैसा

कधी मोडकळीला येतो

तरीही अविरत सेवा देतो

गरज माझी संपल्यावरती

अलगद भंगारामध्ये जातो

मनुष्य म्हणजे कपाटच हो

सारे काही सामावूनी घेतो

कार्यभाग तो संपल्यावरती

साऱ्यांनाच नकोसा होतो

अविरत ओझे वाहत जातो

अखेर कधीतरी हतबल होतो

झीज होऊनी या देहाची

या सृष्टीला सोडूनी जातो

✒ K. Satish

मिळे धनाचा मेवा, खड्डयात गेली जनसेवा

गरिबांचा तो हक्क मारूनी

खिसे तुम्ही किती भरता रे

तुडुंब भरले खिसे तरीही

कोंबून कोंबून भरता रे 

विसर तुम्हाला पडला तुम्हीही

गरीबच कधीतरी होता रे

आली सत्ता माज वाढला

विसर तुम्हाला पडला रे 

गरिबांच्या सेवेसाठी तुम्ही

निवडणूक ती लढला रे

निवडून आल्यानंतर का बरे

मेंदू तुमचा सडला रे 

समोर पाहून झरा धनाचा

सुटला लोभ तुम्हाला रे

मते तुम्हाला दिल्याचा होतो

पश्चात्ताप आम्हाला रे 

आयुष्य काही वर्षांचेच हे

मेंदूत तुमच्या न घुसले रे

धुंद होऊनी सत्तेमध्ये

मेंदू तुमचे नासले रे 

उघडा डोळे सुप्त मनाचे

फळ कर्माचे मिळेल रे

कर्मानुसारच फळही मिळते

कधी हे तुम्हास कळेल रे ?

✒ K. Satish

मतलबी नेते

मूर्खांच्या हाती सत्ता

वाढवी स्वतःची ते मालमत्ता

करती पिळवणूक कष्टकऱ्यांची

झोळी भरती काॅन्ट्रॅक्टदारांची

लायकीशून्य पण मान मोठा

ज्ञानाचा असे यांच्याकडे तोटा

बुजगावणे हे बिनकामाचे

लोणी खाती प्रेतावरचे

हात जोडती निवडून येण्या

नंतर वेळ नसे भेटण्या

आत्मा जळतो कष्टकऱ्यांचा

बोजा वाढतो तळतळाटाचा

पैशाला हे हपापलेले

कष्टावाचून सुखावलेले

पैशासाठी लाज सोडती

निर्लज्जपणाचे दर्शन घडवती

जेव्हा फिरेल चक्र काळाचे

वाटोळे होईल या साऱ्यांचे

✒ K. Satish

दीपोत्सव

आनंदाचा क्षण हा आला

हर्षित सारा जन हा झाला

चोहीकडे हे दीप उजळले

अंधारावर घातला घाला 

वैफल्याच्या अन् दुःखाच्या

आठवणींना विसरूनी जाऊ

आनंदाच्या उत्सवात या

प्रफुल्लित होऊनी न्हाऊ 

दीप असे हा ज्ञानाचा अन्

दीप असे हा समृद्धीचा

अज्ञानाला, नैराश्याला

संपवण्याचा मार्ग सुखाचा 

माझ्यासंगे इतरांचेही

भले व्हावे ही बाळगू इच्छा

नांदो सौख्य सर्वांच्या दारी

दीपोत्सवाच्या याच शुभेच्छा...!!!

✒ K. Satish

भारत देश

भारत आमचा देश आहे

आमचा जीव की प्राण आहे,

या देशाने दिले आम्हा

सुंदर असे संविधान आहे

भाषा निराळ्या, प्रांत निराळे

धर्म निराळे, पेहराव निराळे,

परंतु, आम्ही एकजुटीने

विणले देशभक्तीचे जाळे

शान वाढली या देशाची

सोन्याच्या त्या खाणीने,

शूरांच्या तलवारीने अन्

विद्वानांच्या ज्ञानाने

आमचा प्रत्येक श्वास हा देश

आयुष्याचा ध्यास हा देश,

सुंदर लोकशाहीने नटलेला

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश

जगात एकच भारत देश...!!!

✒ K.Satish

गोष्ट चमच्यांच्या राजाची

चमच्यांच्या राजाची गोष्ट

मती त्याची की हो झाली भ्रष्ट,

चमच्यांचे ऐकूनी त्याने

राज्य स्वतःचे केले नष्ट

स्तुती ऐकण्या पाळले चमचे

गुलाम म्हणूनी पाळले चमचे,

पण ते सगळे होते स्वार्थी

होते लफंगे आणि लुच्चे

चमचे होते निव्वळ कपटी

जळके, कुचके, अप्पलपोटी,

वैर त्यांचे ज्यांच्याशी त्यांची

चहाडी करती खोटी नाटी

मूर्ख तो राजा ऐकूनी त्यांचे

निर्णय चुकीचे घेऊ लागला,

जे होते खरेच कामाचे

दोषी त्यांना ठरवू लागला

शोलेमधला जेलर आठवा

चमचा त्याचे कान भरवतो,

मूर्ख असा जेलर स्वतःचे

मूर्खपणाने हसे करवतो

असेच झाले या राजाचे

चमच्यांच्या बाजारी हरवला,

हलक्या कानाच्या हो कृपेने

राज्य मिळाले त्याचे धुळीला

✒ K. Satish