बाप

बाप नावाचे विशाल वृक्ष

आयुष्यात असावे,

त्याच्या छायेत जीवन आपुले

आनंदाने वसावे 

रागीट, तापट, हुकूमशहा

तो वाटे कधी सर्वांना,

परंतु त्यामागील प्रेमभाव

ना दिसे इतरांना 

ढाल होऊनी रक्षण करतो

कुटुंबासाठी अविरत लढतो,

अश्रू कुणाला न दाखवता

एकटाच गपचूप तो रडतो 

मोठ्या मोठ्या वादळामध्ये

ना डगमगता लढतो,

योग्य दिशा दावूनी आपुल्या

मुलांचे भविष्य घडवतो 

मुलीसाठी तर काळीज त्याचे

तुटते क्षणाक्षणाला,

बाप या शब्दाविना किंचितही

अर्थ नसे जीवनाला

✒ K. Satish

जीवनगाणे

गाणे जीवनाचे

ऐटीत गात आहे,

सूर बिघडले तरीही

आनंद घेत आहे 

बेसूर झाले गाणे

म्हणून का रडावे,

सूर पुन्हा जुळवूनी

हर्षाने गुणगुणावे 

चुकलेल्या त्या सूरांना

नीट ओळखूनी घ्यावे,

पुन्हा ना चुकावे

हे सूत्र मग जपावे 

मैफिल रंगवूनी

हे गीत गुणगुणावे,

असे व्हावे गाणे

जग मंत्रमुग्ध व्हावे 

सूर चुकले म्हणून का

मधेच संपवावे ?,

हे गीत खूप अमूल्य

संपूर्ण गुणगुणावे

✒ K. Satish

काळाची आली सत्ता

काय बघा परिस्थिती आली

सारी दुनिया हतबल झाली,

मृत्यूने थैमान मांडले

काळाची हो सत्ता आली

आज जो दिसला, हसला बोलला

उद्या अचानक संपून गेला,

काय चालले कळेचना मज

जीव का इतका स्वस्त हो झाला

वयाची ती मर्यादा संपली

तरूणाई मृत्यूने जखडली,

आधारस्तंभ होती जी मंडळी

आधार सोडूनी निघून हो गेली

आयुष्य झिजवूनी कमावलेले

सत्ता, प्रसिद्धी, पैसा अडका,

उपभोगाविन इथेच राहिले

झिजणार्‍यांना असे हा धक्का

नाही भरवसा या जीवाचा

क्षण आनंदी उपभोगावे,

प्रफुल्लित ठेवूनी मनाला

मरण्याआधी जगूनी घ्यावे

✒ K. Satish

दुनियेची रीत

अश्रूंच्या थारोळ्यामध्ये

पडलो होतो जेव्हा,

विव्हळत होतो, तडफत होतो

कुणी न होते तेव्हा

सावरून मग स्वतःला मी

घेतली ऊंच भरारी,

कौतुक माझे करावयाला

आली दुनिया सारी

आयुष्यातील एक सत्य मी

जवळून पाहिले आहे,

माणसांची दुहेरी भूमिका

मी अनुभवली आहे

ऐश्वर्याच्या शिखरावर

असताना होते चिकटून,

अपयशाच्या खाईत पडल्यावर

वागले सगळे फटकून

ओळखून मग रीत जगाची

बदलले मी स्वतःला,

मार्ग बदलला जगण्याचा

अन् खचू न दिले मनाला

सुप्त गुण मग स्वतःमधले

मला कळू लागले,

यशप्राप्तीचे नवे सूत्र

आपोआप जुळू लागले

परिस्थितीने मला शिकवली

या दुनियेची रीत,

म्हणून आता संकटांना मी

कधीच नाही भीत...

✒ K. Satish

जवळचेच कातील

आघात सोसूनी मी

झालो किती कठोरं,

हळव्या मृदू मनाचा

बदलूनी गेला नूरं

पाहून व्यथा कुणाची

मना आघात होई,

मन पिळवटूनी जाई

डोळ्यातं पाणी येई

जवळचे जे म्हणवती

त्यांनीच केला घातं,

साधूनी स्वार्थ सगळा

घेतला धुऊनी हातं

आघात खूप मोठा

तो माझ्यासाठी होता,

प्रत्येक तो लुटणारा

माझ्याच निकटचा होता

होता कोणी मित्र

कुणी नात्यातील होता,

दूरचे कुणीच नव्हते

जवळचे ते कातीलं

दगाबाज तुम्हा

समजत नाहीत लवकर,

कीड असते चिटकूनी

झाडालाच निरंतर

स्वार्थी जगातं आता

सर्वांनी शहाणे व्हावे,

वेळीच पोखरणार्‍या

कीडीला ओळखावे

✒ K. Satish

अपेक्षांचे ओझे

अपेक्षांचे ओझे

कोणाकोणाचे वाहू मी,

धावणाऱ्या जगासंगे

असाच किती धावू मी

आरंभ बिंदू जन्म असे अन्

अंतिम बिंदू मृत्यू असे हो,

या बिंदूंना जोडणारा

आयुष्याचा खेळ असे हो

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

खर्‍या सुखाला शोधील जो,

आभासी सुखास हरवूनी

या खेळामध्ये जिंकेल तो

परंतु जाळे भावनांचे

त्यातच ओझे अपेक्षांचे,

पूर्तता त्यांची करता करता

गणित संपते आयुष्याचे

मोहमायेची दुनिया सारी

मानव पडला अडकूनी यातच,

सुख समजूनी जे जे मिळविले

दुःख खरे होते हो त्यातच

आई वडील बंधू भगिनी

नातेवाईक, मित्रमंडळी,

पत्नी मुलांसह समाजदेखील

आस बाळगून असती सगळी

सुखी सर्वांना करता करता

खरे सुख विसरूनीच गेलो,

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

आभासी जगामध्ये हरवूनी गेलो

✒ K. Satish

निधर्मी मैत्री

आठवा कधी तुम्ही मैत्री करताना

जात धर्म पाहिला आहे,

परधर्माच्या मित्रांसाठी

नक्कीच स्वधर्मीयांना भांडला आहे

अतूट होती मैत्री तुमची

मनापासून, हृदयापासून,

क्षणालाही करमत नव्हते

तुम्हाला एकमेकांपासून

जात वेगळी, धर्म वेगळे

पक्ष वेगळे, रंग वेगळे,

तरीही जगत होता रे तुम्ही

जिवलग मित्र बनून सगळे

राज्यकर्त्यांना बघवत नाही

मैत्री तुमची अशी अतूट,

पोळी भाजत नाही त्यांची

पाहूनी तुमची एकजूट

कावा त्यांचा ओळखा तुम्ही

बनू नका धर्मांध असे रे,

सत्तेसाठी धडपड त्यांची

तुमचे कुणाला भान नसे रे

सद्सद्विवेक बुद्धी जागवून

विचार स्वतःच करा नेटका,

एकसंघ राहूनी सगळे

द्या दुष्ट शक्तींना झटका

जात पंथ अन् धर्म विसरूनी

भारतीय तुम्ही बना आता रे,

माणुसकीला धर्म मानूनी

सुंदर बनवा या जगता रे...

✒ K. Satish

प्राण गुंतला तुझ्यात गं

का जाने कुणास ठाऊक

तुझे नि माझे नाते कसले,

भेटीसाठी तुझिया माझे

मन हे आतुर होऊन बसले

तुझ्याविना मी काहीच नाही

जीव गुंतला तुझ्यात माझा,

आस मनाला तुझी सदैव

ध्यास जीवाला लागला तुझा

हरवून गेलो तुझ्यात मी गं

भान मला ना आता कसले,

मीच न उरलो माझा आता

प्राण हे माझे तुझ्यात वसले

जाऊ नकोस दूर तू आता

मन हे माझे मोडू नको,

आयुष्याच्या वाटेवरती

एकटे मला तू सोडू नको

तुझ्याविना जग शून्य हे भासे

जिथे पहावे तूच तू दिसे,

तुझ्याविना जगणे हे आता

माझ्यासाठी व्यर्थच असे...

✒ K. Satish

वंदन तथागतांना

मानवता अन् विज्ञानाचा

थोर असा संदेश तयांचा,

मार्ग दाविला अहिंसेचा

उद्धार केला सकलजनांचा

मूळ शोधले दुःखाचे अन्

ते निवारण्याचा मार्ग शोधला,

रक्तपात अन् संहाराचा

दुष्ट पापी विचार भेदला

तथागतांच्या शिकवणीची

आपण सगळे कास धरूया,

बुद्ध पौर्णिमेला सगळे

नमूनी तयांना वंदन करूया...!!!

बुद्धं शरणं गच्छामि

धम्मं शरणं गच्छामि

संघं शरणं गच्छामि

सर्व भारतीयांना

वैशाख बुद्धपौर्णिमेच्या

      मनःपूर्वक शुभेच्छा...!!!

✒ K. Satish

अद्वितीय छत्रपती संभाजी महाराज

शूरवीर अन् महाप्रतापी

छत्रपतींचे छावे,

अद्वितीय असे कार्य की

सार्‍यांनी नतमस्तक व्हावे

स्वराज्याचे द्वितीय छत्रपती

शिवरायांची सावली ते,

प्रजाजनांची आशा आणिक

स्वराज्याची भाषा ते

मैत्री त्यांची अमूल्य होती

ज्ञानही होते त्यांचे अपार,

स्वराज्यद्रोह आणि फितुरी

करणार्‍यांना केले ठार

लाज राखिली स्त्रियांची अन्

मान राखिला धर्माचा,

मृत्यू आला तो ही लाजला

असा थाट महाराजांचा

असा थाट महाराजांचा...

✒ K. Satish