बनावटी बगळे

कर्तव्य स्वतःचे पार पाडता येईना

पण दुसर्‍यावरती रूबाब मोठा,

बनावटी ही माणसे करती

कार्यस्थळावरी अविरत तोटा

गलेलठ्ठ हा पगार घेती

कार्य परंतु यांचे क्षुल्लक,

अपयश आपुले झाकण्यासाठी

करती कनिष्ठांची हे पिळवणूक

कागद खोटे भरूनी सदैव

करती दिशाभूल वेळोवेळी,

कष्टकऱ्यांचे श्रेय हडपती

वृत्ती यांची कपटी काळी

सत्य नेहमी लपविले जाते

अधोगती संस्थेची होते,

तरीही होते यांची दिवाळी

कष्टकऱ्यांची होळी होते

समजत नाही कधी थांबेल हे

दुष्टचक्र असे बनावटीचे,

न्याय कधी मिळेल सत्याला

होईल का पतन या असत्याचे ?

✒ K. Satish

स्वभाव माझा जळका

दुसर्‍यावरती जळून

झाले मी खाक,

दुसर्‍याच्या प्रगतीवर

मुरडते सारखे नाक

एखाद्याच्या जमिनीला

भाव आलेला पाहून,

लगेच जाते मी तर बाई

दुःखामध्ये न्हावून

कुढत कुढत आयुष्य मी

जगत आहे दररोज,

पडतोय मला पैसा कमी अन्

दुनिया कशी काय करते मौज ?

शेजारणीने कालच आणली

सोन्याची ती मोहनमाळ,

ती तर पाहून पोटात माझ्या

उठू लागलाय भयानक जाळ

गाडी नवीन घेऊन कोणी

आला जर का माझ्यापुढे,

क्षणात ईर्षेने मग माझे

तोंड होऊ लागते वाकडे

मजेत जगताहेत सगळे

त्यांचे चालले आहे ठीक,

सगळे आहेत आनंदी पण

मलाच लागलीय की हो भीक

दुसर्‍यांवरती जळण्यामध्ये

आयुष्य माझे गेले वाया,

मनात माझ्या चिकटून बसलीय

ह्या दुनियेतील मोहमाया

इतरांचे सुख म्हणजे आहे

माझ्यासाठी मोठे दुःख,

त्यांच्यावरती जळणे हा तर

    माझा जन्मसिद्ध हक्क...!!!

✒ K. Satish

गाठ माझ्याशी आहे

संकटांनी सावध व्हावे

गाठ ही आहे माझ्याशी,

खात्मा त्यांचा करण्याची ती

हिम्मत आहे मजपाशी

माझ्यावर कुरघोडी करण्या

केविलवाणी धडपड ती,

परतविल्यावर हल्ला त्यांचा

धूम ठोकूनी ती पळती

निरनिराळी रूपे बदलूनी

वेळोवेळी केला हल्ला,

परंतु मीही लढा देऊनी

गाठला माझा पुढचा पल्ला

कधी कधी तर घाव हो त्यांनी

केले मजवर खोलवरी,

तरीही लढलो हिमतीने अन्

धडकी भरली त्यांच्या उरी

आता झाला पाठ तो पाढा

निरनिराळ्या संकटांचा,

प्रश्नच उरला नाही आता

शरण हो त्यांना जाण्याचा

                                                           ✒ K. Satish

कुछ तो गडबड है

राजकीय नेताओं सुनलो

कुछ तो गडबड है,

करनी चाहिए देश की सेवा

देश ही लुटते हो

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

काले कोटवालों तुम भी

हद कर देते हो,

मुजरिम छोड देते हो

मासूमो को सजा देते हो

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

काम पुलिस का होता है

जनता की रक्षा करे,

परंतु वहाँ भी सत्ता और

पैसे का जोर ही चले

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

जान बचाना डाॅक्टर्स का तो

परमकर्तव्य है,

पर पैसा हो गया इतना बडा

की जान अभी सस्ती है

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

सच्ची पत्रकारिता भी अब

दम तोड रही है,

पैसे लेकर सच को दबाकर

झूठ बेच रही है

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

जनता हो गई दिवानी

राजनेताओं के गुण गाते,

जो है उनके सेवक उन्हे

भगवान मान रही है

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है,

कुछ तो गडबड है

भाई कुछ तो गडबड है

✒ K. Satish

 

काव्यनक्षत्रे

नक्षत्रांचा मळा तो फुलतो

काव्यमंचाच्या स्थानावर,

काव्यांच्या किती सरी बरसती

रसिकांच्या त्या कानावर

सामाजिक, वैचारिक काही

हास्याचे कुणी उडवी तुषार,

प्रेमकाव्य, विद्रोही कोणी

क्रांतीचे ते मांडी विचार

निरनिराळ्या प्रतिभा दिसती

दिसे इथे हरहुन्नरी मन,

भेदभाव ना इथे हो कसला

सर्वांकडे शब्दांचे धन

काव्यांची ही नक्षत्रे हो

समाजात किती मोलाची,

थोड्या शब्दांमधूनी मांडती

भूमिका किती ती खोलाची

मळा असा हा सदासर्वदा

नक्षत्रांचा फुलतच रहावा,

शब्दफुलांची होऊनी उधळण

आसमंत हा बहरत जावा

✒ K. Satish

 

संगोपन निसर्गाचे

खळखळ वाहे पाणी झर्‍याचे

पाहूनी मन प्रफुल्लित होई,

शांत ठिकाणी काठावरती

हर्षाने मन बहरूनी जाई

तगमग तगमग होते जीवाची

जेव्हा होते मन हे अस्थिर,

अद्भुत हाच निसर्ग मनाला

क्षणार्धात करूनी टाके स्थिर

जिकडे तिकडे गजबज गजबज

गडगड गडगड खडखड खडखड,

जीव होतसे व्याकूळ इतका

शोधी शांतता करूनी धडपड

आधुनिक या जगात आता

आहे थोडा निसर्ग शिल्लक,

ऊठ माणसा सांभाळ तयाला

तूच आता हो त्याचा पालक

मुलापरी जीव लाव तू त्याला

तोही करेल सांभाळ तुझाही,

पालनपोषण कर त्याचे तू

   फुलव तू चोहीकडे वनराई...

✒ K. Satish

 

स्वातंत्र्य ?

स्वतंत्र भारतात वावरताना

भूतकाळाचा विसर नसावा,

सर्वजणांच्या नसानसांमध्ये

देशाभिमानाचा संचार असावा

व्यापार करता करता ब्रिटीशांनी

या देशाची कमजोरी हेरली,

मग फुटीचे राजकारण करूनी

गुलामगिरीची बीजे पेरली

गुलामगिरीचे जगणे म्हणजे

देह असून प्राणच नसणे,

जगण्याचा अधिकार आपुला

दुसर्‍याच्या हाती देऊन बसणे

असल्या जगण्याला त्रासून

देशभक्त मग पेटून उठले,

सर्वतोपरी लढा देऊनी

सगळे स्वातंत्र्यासाठी झटले

कित्येकांच्या बलिदानाने

रक्तरंजित क्रांतीने,

स्वातंत्र्य मिळवून दिले आम्हाला

त्यांच्या त्या देशभक्तीने

इतक्या खडतर परिस्थितीतून

मिळाले स्वातंत्र्याचे सुख,

परंतु त्यासोबत देशाने

अनुभवले फाळणीचे दुःख

भारतीय संविधानाने

लोकशाहीची बीजे पेरली,

देशभरातील जनता सारी

आनंदाने न्हाऊन गेली

स्वतंत्र भारताची सत्ता

आपल्याच लोकांच्या हाती आली,

भ्रष्ट अन् स्वार्थी नेत्यांमुळे

जनता पुन्हा गुलामगिरीमध्ये गेली

धर्माच्या नावाखाली यांनी

पाडली सर्व जनतेमध्ये फूट,

पुन्हा एकदा सुरू जाहली

स्वकीयांकडून देशाची लूट

आपल्या प्राणांची आहुती देऊन

ज्यांनी नमविले ब्रिटीशांना,

असले स्वातंत्र्य हवे होते का

    त्या देशभक्त हुतात्म्यांना...?

✒ K. Satish

 

वाईटातले चांगले

जे स्वप्नातही आले नव्हते ते आता घडत आहे

जीवाचे महत्त्व सार्‍या जगाला कळत आहे,

पैशालाच सर्वस्व मानणार्‍यांना आता

आयुष्याचा खरा अर्थ हळूहळू उमजत आहे

राग, लोभ, द्वेष, मत्सर याकडे लक्ष जाईना

पैशाची हावही आता मनाचा ठाव घेईना,

मोठ्या हौशेनं बांधलेल्या स्वतःच्याच घरात

माणसांचा वेळ आता काही जाईना

पैशासाठी जीव घेणार्‍यांना स्वतःचे मरण दिसले

कपटाने आपल्याच लोकांना लुटणार्‍यांचे गणित फसले,

असत्याच्या मार्गाने जमा केलेली धनदौलत रुसली

अन् चांगल्या चांगल्यांच्या चेहर्‍यावर मृत्यूचे भय दिसले

एवढ्या मोठ्या आपत्तीने सार्‍यांनाच शिकवण दिली

भोगविलास त्यागून जगण्याची हिम्मत दिली,

पैशाने श्रीमंत नसलेलाही वेळेला उपयोगी ठरतो

गोष्ट किती ही मोलाची सार्‍यांनाच पटवून दिली

वाईटामधूनही चांगले घडलेल्याकडे लक्ष द्यावे

मोठेपणाला सोडून सौजन्याने वागत रहावे,

चांगला बदल जो घडला आहे तो असाच अखंड रहावा

अन् पृथ्वीतलावर माणुसकीने सदैव बहरत जावे...

✒ K. Satish

 

अनुभवांचे धन

खेळता खेळता झालो मोठे

घेऊ लागलो जीवनाचे धडे,

या धड्यांतून शिकता शिकता

उलगडले जीवनाचे कोडे

कोडे अवघड होते हे तर

पूर्वी कधीच माहित नव्हते,

वरवर दिसतसे सरळ परंतु

हे तर वेडेवाकडे होते

एक प्रश्न सोडवल्यानंतर

दुसरा त्वरीत समोर दिसे,

त्याला सोडवले नाही तर

तिसरा समोरच येऊन बसे

प्रश्नामागून प्रश्ने सुटली

पुढची प्रश्ने सोपी होती,

कारण उत्तरे पुढच्यांची

मागच्यांमध्येच दडली होती

कोडे जीवनाचे उलगडताना

झालो आम्ही अनुभवसंपन्न,

पुढच्या पिढीला देण्यासाठी

हेच खरे आमच्याकडील धन

                                            ✒ K. Satish

 

सुट्टी

पूर्वीची ती सुट्टी मजला

आठवते ठायी ठायी,

आता मात्र सुट्टीची ह्या

मजाच घेता येत नाही

सुट्टी होती मज्जा मस्ती

धमाल करण्यासाठी ती,

जीवनातल्या आनंदाची

छान शिदोरी होती ती

वेळेचे ते भान विसरूनी

खेळती सारे आनंदाने,

तन - मन सारे होई प्रफुल्लित

क्षणात होई ताजेतवाने

आता सुट्टी येते कधी अन्

जाते कधी कळतच नाही,

उरलेली कामे करताना

दिवस सारा निघून जाई

सगळीकडे पैशाचे जाळे

ताणतणावाने भरलेले,

आनंदावर मात करूनी

क्षणिक सुखाने मोहरलेले

शर्यत झाली सुरू ही सगळी

जुनी ती मज्जा संपून गेली,

पैसा आला अगणित किंतु

निखळ करमणूक हरवून गेली

                                                   ✒ K. Satish