अहंकार आणि स्वार्थ

स्वार्थ अन् लबाडी त्याच्या

रक्तात भिनली होती,

त्याच्या नजरेत क्षुल्लक होती

सगळी नातीगोती

जवळ करतसे एखाद्याला

स्वतःच्या स्वार्थासाठी,

कामापुरती जोडतसे

मैत्रीची खोटी नाती

करून लबाडी हळूहळू त्याचे

धनही वाढू लागले,

अवगुणांचे आणखी तेज

त्याच्यावर चढू लागले

अति धनाचा माज त्याला

अहंकारी बनवू लागला,

वाढूनी त्याचा अहंकार

तो इतरांना हिणवू लागला

मग अचानक एके दिवशी

नियतीचे काटे फिरले,

धनही बुडाले सगळे अन्

संकटांनी त्याला घेरले

त्याच्या अहंकारी वृत्तीने

सगळेच दुरावले होते,

आपले म्हणावे असे कोणीच

हितचिंतक त्याकडे नव्हते

एकांतामध्ये बसला अन् तो

धाय मोकळून रडला,

अहंकार अन् स्वार्थापायी

तो होता एकटा पडला

पैसा म्हणजे सर्वस्व नसे

मीच मोठा हे सत्य नसे,

अहंकार अन् स्वार्थ हे तर

मनुष्याचे मोठे शत्रू असे...!!!

✒ K. Satish

फसवा आनंद

ओठांवरती एक बोल अन्

पोटामध्ये असे निराळे,

अगणित असती जागोजागी

या वृत्तीचे डोमकावळे

स्पष्ट बोलण्या धजवत नाही

जीभ यांची ही बनावटी,

स्वार्थासाठी गोड बोलती

परंतु वृत्ती असे कपटी

इतरांसाठी खणूनी खड्डा

मार्ग प्रगतीचा हे शोधती,

श्रेय हडपती इतरांचे अन्

उदो उदो स्वतःचा करती

अनेक लोकांचे वाटोळे

यांच्या हातून घडते हो,

तरी ना मिळे शांती मनाला

मनी सदा बेचैनी हो

फलश्रुती वाईट कर्मांची या

कधी ना कधी समोर येते,

सुख समजती ज्याला त्यातून

दुःखाचीच अनुभूती होते

✒ K. Satish

बनावटी बगळे

कर्तव्य स्वतःचे पार पाडता येईना

पण दुसर्‍यावरती रूबाब मोठा,

बनावटी ही माणसे करती

कार्यस्थळावरी अविरत तोटा

गलेलठ्ठ हा पगार घेती

कार्य परंतु यांचे क्षुल्लक,

अपयश आपुले झाकण्यासाठी

करती कनिष्ठांची हे पिळवणूक

कागद खोटे भरूनी सदैव

करती दिशाभूल वेळोवेळी,

कष्टकऱ्यांचे श्रेय हडपती

वृत्ती यांची कपटी काळी

सत्य नेहमी लपविले जाते

अधोगती संस्थेची होते,

तरीही होते यांची दिवाळी

कष्टकऱ्यांची होळी होते

समजत नाही कधी थांबेल हे

दुष्टचक्र असे बनावटीचे,

न्याय कधी मिळेल सत्याला

होईल का पतन या असत्याचे ?

✒ K. Satish

स्वभाव माझा जळका

दुसर्‍यावरती जळून

झाले मी खाक,

दुसर्‍याच्या प्रगतीवर

मुरडते सारखे नाक

एखाद्याच्या जमिनीला

भाव आलेला पाहून,

लगेच जाते मी तर बाई

दुःखामध्ये न्हावून

कुढत कुढत आयुष्य मी

जगत आहे दररोज,

पडतोय मला पैसा कमी अन्

दुनिया कशी काय करते मौज ?

शेजारणीने कालच आणली

सोन्याची ती मोहनमाळ,

ती तर पाहून पोटात माझ्या

उठू लागलाय भयानक जाळ

गाडी नवीन घेऊन कोणी

आला जर का माझ्यापुढे,

क्षणात ईर्षेने मग माझे

तोंड होऊ लागते वाकडे

मजेत जगताहेत सगळे

त्यांचे चालले आहे ठीक,

सगळे आहेत आनंदी पण

मलाच लागलीय की हो भीक

दुसर्‍यांवरती जळण्यामध्ये

आयुष्य माझे गेले वाया,

मनात माझ्या चिकटून बसलीय

ह्या दुनियेतील मोहमाया

इतरांचे सुख म्हणजे आहे

माझ्यासाठी मोठे दुःख,

त्यांच्यावरती जळणे हा तर

    माझा जन्मसिद्ध हक्क...!!!

✒ K. Satish