डोक्यावरचा चंद्र

चाळीशी सरली

केसं पिकू लागली,

काळीभोर केसं आता

पांढरी होऊ लागली

घनदाट जंगल होते

एके काळी केसांचे,

केस विंचरता विंचरता

कंगव्याचे दातही तुटायचे

मिथुन-अमिताभची स्टाईल मारून

मधून भांग पाडायचो,

आमच्या केसांवरती आम्ही

भलतेच प्रेम करायचो

घनदाट होते केस आता

विरळ होऊ लागले,

सौंदर्याला आमच्या आता

ग्रहण लागू लागले

सर्वांनाच वाटते आपण

नेहमी तरूण दिसावे,

तरूणांसारखेच घनदाट केस

आपल्यालाही असावे

आम्हा बापड्यांची कीव आता

विज्ञानालाही आली,

केशरोपणाची नवी श्रृंखला

आता सुरू जाहली

मन तर होते तरूणच आता

केसंही झाले घनदाट,

चंद्र झाकला डोक्यावरचा

वाढला आमचाही थाट

                          ✒ K. Satish