फसवा अर्थसंकल्प

खिसेकापूने खिसा कापला

तरीही नाही कळले मला

देतो म्हणूनी काढून घेणे

असे ही मोठी अजब कला

समस्यांच्या जाळ्यामध्ये

अडकवूनी ठेवली जनता

गांगरला हो करदाता

हसला तो कण्हता कण्हता

आस लावूनी बसला होता

पडेल पदरी काही

पदरी पडले की गमावले

कुणास कळले नाही

ज्यांनी आखले गणित सारे

बेरीज वजाबाकीचे

फसवूनी टाकले गणित त्यांनी

देशाच्या प्रगतीचे

खेळ मांडला गरिबीचा

आघात महागाईचा

हळूहळू हे करती बंद

मार्गही तो बचतीचा

कमवा तुम्ही अन् द्या आम्हाला

भूक यांची मोठी

नेहमी देती जनतेला हो

आश्वासने हे खोटी

तुटपुंजे ते ज्ञान हो यांचे

दुबळी जिद्द सचोटी

झोळी यांची नेहमी फाटकी

नियत यांची खोटी

आयत्या बिळावर नागोबासम

बसले जनतेच्या पैशावर

वाटचाल यांनी चालवली

अधोगतीच्या रस्त्यावर

आतातरी व्हा शहाणे अन् पहा

याकडे गांभीर्याने

अन्यथा अविरत गावे लागेल

असेच हे रडगाणे

असेच हे रडगाणे

✒ K. Satish

चमच्यांच्या राजाची वाताहत

खोट्या स्तुतीतं रमला राजा

चमच्यांच्या गराड्यातं,

लाळ घोटीत, तुकडे वेचीत

चमचे रमले गुणगानातं

याची चुगली, त्याची चुगली

चमचे करती दिनरातं,

कर्तव्य विसरूनी राजा गुंतला

मूर्खपणाच्या खेळातं

कपटनीतीचा खेळ मांडिला

युद्धनीती तो विसरूनी गेला,

प्रजेचा तो पालक परंतु

त्यांनाच आता छळू लागला

सहनशक्तीचा अंत होऊनी

प्रजेमध्ये मग पेटले बंड,

कपटी चमचे अन् राजाविरूद्ध

साऱ्यांनी थोपटले दंड

एकजुटीने साऱ्यांनी मग

सत्ता उलथवली राजाची,

चमच्यांनीही साथ सोडली

झाली फजिती राजाची

झाली फजिती राजाची

✒ K. Satish

कामगार नेता - एक अभिशाप

कामगार नेता आयटीआय पास

पण रूबाब मोठ्या थाटाचा,

चोरून खातो हिस्सा तो बघा

कामगारांच्या वाट्याचा 

कर्तव्याची जाण विसरूनी

दगा देतसे कंपनीला,

काम नेतसे कंपनीबाहेर

नफा यांच्या एजन्सीला 

मालक असती देवमाणूस

त्यांना भेटाया हे जाती,

कामगार जो घाम गाळतो

त्यांची भेट घडू न देती 

कामगारांच्या जीवावरी हो

रान मोकळे फिरण्या यांना,

काम करा म्हटले यांना तर

कमीपणा वाटे का यांना ? 

विसरूनी गेले कष्टाची भाषा

सदा यांना मलईची आशा,

नेतेगिरी करूनी केली हो

कामगारांची घोर निराशा 

अर्धी कंपनी लुटली यांनी

पळवला कामगारांचा हिस्सा,

चाळीस चोरांहूनही मोठा

आहे या नेत्यांचा किस्सा

✒ K. Satish

कळलाच नाही देशा स्वातंत्र्याचा अर्थ

बलिदान त्यांचे सांगा

का जावू लागे व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

ते योद्धे स्वातंत्र्याचे

लढले देशासाठी,

त्यांनी प्राण वाहिले आपुले

या मातीसाठी

दिनरात केली त्यांनी

प्रयत्नांची शर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

स्वतंत्र झालो आम्ही

ब्रिटिशांच्या गुलामीतून,

लोकशाही नांदू लागली

मग राज्यघटनेतून

राजनेते झाले भ्रष्ट

त्यांनी केला हो अनर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

राजकीय भक्त झाले

काही अंधभक्त झाले,

नेत्यांच्या स्वार्थासाठी

भेदभाव वाढविले

लोभी राजकारण्यांनी

ते बलिदान केले व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

✒ K. SATISH

ग्राहक राजा, भोगतोय सजा

ग्राहक राजा महान माझा

म्हणूनी करती ते सन्मान,

पण खोट्याची दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

बिल्डर घेती पैसे अधिकचे

खोटे विवरण दावूनी इथे,

न्याय कसा मिळेल ग्राहकांना

प्रशासनच सामील असे जिथे 

चटई श्रेत्र सांगती भले मोठे

परंतु असे ते त्याहून लहान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

मोठ्या दिमाखात रेरा आला

त्याचा खूप बोलबाला झाला,

प्रत्यक्षात त्याचाही इथे

तितकासा उपयोग न झाला 

पैशाने कायद्यास वळवती

लोकशाहीचा होई अपमान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण 

स्वप्न दावूनी सुखसोईंचे

अखेर त्याला पूर्ण न करती,

गुणवत्तेला देऊनी तिलांजली

एक एक पैसा तिथे हडपती 

देखभाल खर्चाच्या नावे

लूटमार करती हे छान,

खोट्याची ही दुनिया सारी

वाढले फसवणुकीचे प्रमाण

✒ K. Satish

अविरत लढा

महान देश माझा

कुणी पोखरित आहे,

उघड्या नयनांनी हे

सारे पहात आहे

होते दुःख भयंकर

रागाने होतो लालं,

षंढासम तरीही

मी पहातच आहे

वाटे करावे बंड

या भ्रष्ट व्यवस्थेशी,

पण वाट पहा थोडी

मना सांगत आहे

किती काळं लोटला हा

तरी ना हे बदलले,

स्वातंत्र्य मिळूनही

सगळे गुलाम आहे

टप्पा जीवनाचा

अंतिम आला आहे,

लढा न्यायासाठी

अविरत द्यायचा आहे

हा लढा खूप मोठा

नाही दोन घडीचा,

भावी पिढीस मजला

प्रेरित करायचे आहे

✒ K. Satish

भयाण वास्तव

खर्‍या खोट्याचा मांडून बाजार

धर्मांधतेचा पसरविला आजार,

सारे नेते झाले बघा मालदार

बेरोजगारीनं पोरं झाली बेजार 

कष्टकरी घाम इथं गाळतो

त्याला लुटून नेता उजळतो,

क्षणाक्षणाला त्यांना तो छळतो

कष्टकऱ्याचा आत्मा इथं जळतो 

खोटं बोल पण रेटूनं बोल

सगळीकडे चाललाय मोठा झोल,

स्वातंत्र्य झालेय मातीमोल

क्रांतिकारकांचा संपलाय रोल 

सगळीकडे पैशाचा बोलबाला

सत्तेच्या धुंदीत नेता बघा न्हाला,

गुलाम समजतो हा जनतेला

हाच जनसेवक हे विसरून गेला 

अज्ञानी, गावगुंड नेते झाले

विद्वानांना गुलाम त्यांनी केले,

भ्रष्टाचाराचे साम्राज्य पुढे नेले

स्वतंत्र देशाचे वाटोळे केले 

यावर अंकुश कुणी ठेवायचा

तुम्हा-आम्हालाच निर्णय हा घ्यायचा,

शिक्षण, आरोग्य, रोजगारीच्या

विषयावरतीच सदैव भर द्यायचा 

भूलथापांना उडवूनी लावायचे

माणुसकीला प्राधान्य द्यायचे,

भ्रष्टाचारी, गावगुंड नेत्यांना

एकजुटीने अस्मान दावायचे

✒ K. Satish

मतलबी नेते

मूर्खांच्या हाती सत्ता

वाढवी स्वतःची ते मालमत्ता

करती पिळवणूक कष्टकऱ्यांची

झोळी भरती काॅन्ट्रॅक्टदारांची

लायकीशून्य पण मान मोठा

ज्ञानाचा असे यांच्याकडे तोटा

बुजगावणे हे बिनकामाचे

लोणी खाती प्रेतावरचे

हात जोडती निवडून येण्या

नंतर वेळ नसे भेटण्या

आत्मा जळतो कष्टकऱ्यांचा

बोजा वाढतो तळतळाटाचा

पैशाला हे हपापलेले

कष्टावाचून सुखावलेले

पैशासाठी लाज सोडती

निर्लज्जपणाचे दर्शन घडवती

जेव्हा फिरेल चक्र काळाचे

वाटोळे होईल या साऱ्यांचे

✒ K. Satish

यातना मनातल्या

यातना मनातल्या

सांगू कशा कुणाला,

सगळेच कोणत्यातरी

दुःखामधेच आहे

नाती गोती शून्य

आहेत या हो जगती,

रक्ताचे जे म्हणवती

ते अति यातना देती

महत्त्व ज्या नात्याला

देई सारे जग हे,

ते कपटी निघाले तर

करेल काय मन हे

लादलेली नाती

काय ती कामाची,

त्यांच्यामुळेच होते

अवहेलना मनाची

नाते असे असावे

जे आपण निवडावे,

मन निर्मळ हो ज्याचे

त्यास नातलग म्हणावे

रक्ताची कसली नाती

खोट्याने सजवलेली,

वर मुखवटा मायेचा

आत कपटानं भरलेली

भांडार या दुःखाचे

मोहामध्येच आहे,

मोहमायेच्या जाळ्यातूनी

आता सुटायचे आहे

स्वार्थी या जगाला

निरोप द्यावयाचा,

मनी विचार आहे

शून्याकडे जाण्याचा

✒ K. Satish

आई नसावी अशी

आई या शब्दाचा महिमा

जगातं असतो मोठा हो,

प्रेम, करुणा, वात्सल्याचा

नसे तिच्याकडे तोटा हो

ज्याच्या नशिबी कपटी आई

तो मोठा कमनशिबी हो,

व्यभिचारी आईने बुडवली

आई नावाची महती हो

स्वार्थासाठी मुलांस छळती

मृत्यूच्या दाढेत ढकलती,

आई अशी असते का कधी

विपरित घटना घडली हो

जन्म देऊनी नुसते जगी कुणी

आई होऊ शकत नाही,

आई तिच हो जिच्यात माया,

प्रेम,  त्याग ओसंडूनी वाही

काही कमनशिबींना मिळते

दुर्दैवाने अशी आई,

व्याकूळ त्यांचे मन तडफडती

का मिळाली मज अशी आई

मनात हुंदके दाटून येती

आई पाहूनी इतरांची,

प्रेम, त्याग अन् निस्वार्थी ती

मूर्ती जणू वात्सल्याची

कपटी, क्रूर अन् व्यभिचारी

षडयंत्री अन् निष्ठुर हो,

अशी बाई कधी आई नसावी

कुणा मुलांच्या नशिबी हो

✒ K. Satish

मुर्दाड त्या मनांना

मुर्दाड त्या मनांना

चैतन्य येत नाही,

ते मृत आहे आता

त्यांच्यातं प्राण नाही 

गुलामीचे विषाणू

अंगी भिनले इतके,

की हक्क मागण्याची

तळमळ कुणातं नाही 

स्वार्थी झाले सगळे

स्वतःपुरतेच जगणे,

शोषितांचे अश्रू

पुसण्या उसंत नाही 

अन्याय होतो जेव्हा

स्वतःवरी मग तेव्हा,

शोधीतं क्रांतिकारक

फिरती दिशा ते दाही 

लढणार नाही आम्ही

पण लाभ हवा आम्हा,

असेच आहो आम्ही

आम्हास लाज नाही 

क्रांतिकारी जन्मो

पण घरी दुसर्‍याच्या,

घाव सोसण्याची

ताकद आम्हातं नाही

✒ K. Satish

एकच प्याला

एकच प्याला म्हणून म्हणून

लागला बाटली रिजवू तो,

मस्तीमध्ये पीता पीता

व्यसनी होऊ लागला तो

मौजमजा अन् मस्तीचे

तरूणाईचे वय ते होते,

सळसळ होती रक्तामध्ये

भय कशाचेही वाटत नव्हते

हळूहळू दारूने त्याला

इतका विळखा घातला की,

तिच्याविना करमेना त्याला

प्रेयसी झाली त्याची ती

धुंद होऊनी तिच्यामध्ये तो

अखंड डुंबून गेला होता,

तिच्याविना जगण्याचा जणूकाही

विसरच त्याला पडला होता

सरकू लागले आयुष्य पुढे अन्

त्याला आता ती पिऊ लागली,

रक्तामध्ये भिनूनी त्याला

मरणाच्या दारी नेऊ लागली

मजेत घेतलेल्या प्याल्याची

किंमत मोठी मोजली त्याने,

सुंदर असे आयुष्य संपविले

दारुच्या त्या व्यसनाने...

✒ K. Satish

शिक्षणाचा काळाबाजार

या शिक्षणाची महती

रंकाला बनवी रावं,

गुलाम देशालाही

जगातं येई भावं

असे डरूनी जगणे

तो नर असो वा नारी,

शिक्षण घेऊनी तेही

घेती गगनभरारी

जगात खूपं होता

गुरूला त्या मानं,

धनास गौण मानून

करती ते ज्ञानदानं

किती घडवले ते शिष्य

दूर केले ते अज्ञानं,

कर्तव्यनिष्ठ शाळेसी

होता पूर्वी मानं

मग काळं तो बदलला

पैशाचे लोभी आले,

शाळेच्या प्रतिष्ठेला

रसातळाला नेले

शिक्षणातं झाला

सुरू काळाबाजारं,

विद्यार्थी, पालकांची

नुसती लूटमारं

मग शिक्षकही झाले

सामीलं या लूटीतं,

पैशासाठी अडवती

ते शिक्षणाची वाटं

आता धर्म म्हणजे पैसा

कर्तव्य म्हणजे पैसा,

गुरूच्या प्रतिमेला

हा डाग लागे कैसा

अंधारमय भविष्य

आता समोर आहे,

रसातळाला गेली

शिक्षणपद्धती आहे

मान गुरू या पदाचा

मनातूनी मिळावा,

माझ्या या कवितेचा

अर्थ साऱ्यांना कळावा...!!!

✒ K. Satish

प्रलयंकारी पाऊस

पाऊस आला बरसत गेला

मृत्यू घेऊनी आला,

पाहूनी त्याचे तांडव मानव

पुरता हतबल झाला

काय करावे काही कळेना

पैसा असूनी अन्न मिळेना,

आयुष्याची गाडी अडली

काही केल्या पुढे पळेना

वाट पाहूनी होते सगळे

आतुरतेने ज्याची,

झाली अचानक सगळ्यांवरती

अवकृपा हो त्याची

वयोवृद्ध अन् छोटी बालके

पशु पक्षी अन् नर नारी,

दया न केली कुणावरीही

नेले मृत्यूच्या दारी

जीव मुठीत घेऊनी जो तो

करू लागला त्याची विनवणी,

पाहिजे होता आम्हांस तू पण

आता क्षणात जा तू परतूनी

पाणी म्हणजे जीवन किंतु

जीवन संपवूनी गेला,

नयनांमध्ये न संपणारे

अश्रू देऊनी गेला

प्रलयंकारी पाऊस आला

मानवास खूप शिकवूनी गेला,

जात धर्म अन् पैसा अडका

मानव क्षणात विसरूनी गेला...

✒ K. Satish

गरज एकजुटीची

एकेदिवशी रात्रीच्या समयी

फेरफटका मारीत असता,

नजरेस पडला चोहीकडे

खोदून ठेवलेला तो रस्ता

पहाता पहाता खिन्न मनाने

विचार माझ्या मनात आला,

आत्ताच बांधलेल्या रस्त्याचा

लगेचच असा अंत का केला ?

रस्ते बांधणे आणि खोदणे

प्रशासनाचा खेळ निराळा,

कर्तव्यशून्य अधिकार्‍यांना

हव्या फक्त पैशांच्या माळा

कंत्राटदार अन् नेत्यांची ही

खेळी आता जुनी जाहली,

स्वतंत्र भारताची दुर्दशा

आपल्याच राजकारण्यांनी केली

अन्यायाशी लढणार्‍यांचे

या देशातील प्रमाण घटले,

त्यामुळेच भ्रष्टाचार्‍यांनी

आजवर या देशाला लुटले

आपल्या पैशाचा हा अपव्यय

उघड्या डोळ्यांनी पाहूनी,

जगत राहते जनता सारी

रक्ताचे आसू पिऊनी

एकजुटीची ताकद आता

दाखवण्याची गरज भासते,

षंढासारखे जीवन जगणे

हे तर मरण्यासमान असते...

✒ K. Satish

काळाची आली सत्ता

काय बघा परिस्थिती आली

सारी दुनिया हतबल झाली,

मृत्यूने थैमान मांडले

काळाची हो सत्ता आली

आज जो दिसला, हसला बोलला

उद्या अचानक संपून गेला,

काय चालले कळेचना मज

जीव का इतका स्वस्त हो झाला

वयाची ती मर्यादा संपली

तरूणाई मृत्यूने जखडली,

आधारस्तंभ होती जी मंडळी

आधार सोडूनी निघून हो गेली

आयुष्य झिजवूनी कमावलेले

सत्ता, प्रसिद्धी, पैसा अडका,

उपभोगाविन इथेच राहिले

झिजणार्‍यांना असे हा धक्का

नाही भरवसा या जीवाचा

क्षण आनंदी उपभोगावे,

प्रफुल्लित ठेवूनी मनाला

मरण्याआधी जगूनी घ्यावे

✒ K. Satish

अपेक्षांचे ओझे

अपेक्षांचे ओझे

कोणाकोणाचे वाहू मी,

धावणाऱ्या जगासंगे

असाच किती धावू मी

आरंभ बिंदू जन्म असे अन्

अंतिम बिंदू मृत्यू असे हो,

या बिंदूंना जोडणारा

आयुष्याचा खेळ असे हो

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

खर्‍या सुखाला शोधील जो,

आभासी सुखास हरवूनी

या खेळामध्ये जिंकेल तो

परंतु जाळे भावनांचे

त्यातच ओझे अपेक्षांचे,

पूर्तता त्यांची करता करता

गणित संपते आयुष्याचे

मोहमायेची दुनिया सारी

मानव पडला अडकूनी यातच,

सुख समजूनी जे जे मिळविले

दुःख खरे होते हो त्यातच

आई वडील बंधू भगिनी

नातेवाईक, मित्रमंडळी,

पत्नी मुलांसह समाजदेखील

आस बाळगून असती सगळी

सुखी सर्वांना करता करता

खरे सुख विसरूनीच गेलो,

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

आभासी जगामध्ये हरवूनी गेलो

✒ K. Satish