सरमिसळ

एक एक पदार्थ चावून खावा

आनंद त्याचा अविरत घ्यावा

प्रत्येकाचीच लज्जत भारी

स्वतंत्र चवीचा आस्वाद घ्यावा

गोड, तिखट, आंबट, कडू

महत्त्व प्रत्येक चवीचे

प्रत्येकाचा आस्वाद घेऊनी

हट्ट पुरवायचे जिभेचे

परंतु हट्ट पुरवतानाही

नियम घालून द्यायलाच हवे

जिभेला आनंदी करता करता

पोटाला पचेल तसेच खावे

कधीतरी होते गफलत आणिक

सरमिसळ होते साऱ्यांची

नको ते होते एकत्र अन्

पंचाईत साऱ्याला पचवायची

अन् मग शरीर-स्वास्थ्य बिघडते

जिभेचे चोचले तिलाच नडते

अन्न जे पोटात पचले नाही

हळूहळू ते तिथेच सडते

असेच झालेय राजकारणाचे

कोणी कुठेही पळतो आहे

तत्त्व, निष्ठा अन् लाज सोडूनी

इतर पक्षात विरघळतो आहे

या साऱ्यांची सरमिसळ अन्

वाट लागली देशाची,

यांनी भरली घरे स्वतःची

दयनीय अवस्था जनतेची

जनतेच्या पैशाने जगती

हे तर सेवक जनतेचे

अफाट कर वाढवूनीदेखील

धिंडवडे अर्थव्यवस्थेचे

यांची सरमिसळ अन् भेसळ

लोकशाहीला पचली नाही

सत्तेची अधाशी भूक ही

जनतेलापण रूचली नाही

जनतेनेही शहाणे व्हावे

आपले सेवक यांना मानावे

नेत्यांना वठणीवर आणूनी

लोकशाहीला प्रबळ करावे

✒ K. Satish

झुंज संकटांशी

दुःखाचा तो डोंगर मोठा

माझ्या नशिबी आला होता,

घावावरती घाव घालूनी

मला चिरडूनी गेला होता

जिद्द, चिकाटी, जबाबदारी

या सार्‍यांच्या मदतीने,

नवी उभारी घेण्या उठलो

मीही नव्या उमेदीने

मान देऊनी परिस्थितीला

पुढे पुढे मी चालत गेलो,

जेव्हा मिळाली अवचित संधी

सोने तिचे मी करू लागलो

अडचणी हे तर सत्य जगीचे

नाही कुणाला चुकलेले,

पाहिले हतबल किती जीव मी

प्राणाला हो मुकलेले

आयुष्याचा रस्ता कठीण

सुकर त्याला हो करायचे,

अंतिम रेषा गाठण्याआधी

संकटांना पुरून उरायचे

हार मानूनी जगणे हे तर

मृत्यूसमान असते हो,

पृथ्वीतलावर त्या व्यक्तीला

मुळीच किंमत नसते हो

✒ K. Satish

उर्मी न संपणारी

वाट पाहे कोणी

माझ्या संपण्याची,

तळपूनी मी पुन्हा

उभा समोरी आहे

व्यस्त होतो थोडा

व्यापात दुसर्‍या मी,

वाटले कुणाला

मी संपलोच आहे

आहे अजून बाकी

ते ॠण जीवनाचे,

असा कसा बरे मी

हार मानणार आहे

झगडणार आहे

मी दुष्ट प्रवृत्तींशी,

आत्मविश्वास मनी

माझ्या अजूनी आहे

थोडा मागे सरलो

दोन पावले मी,

कारण झेप मोठी

मजला घ्यायची आहे

डाव दोन घडीचा

खेळायचा असा की,

वाटावे नियतीला

बंदा सच्चा आहे

असेच संपण्यापरी

इतिहास घडवण्याची,

अदम्य जिद्द मोठी

माझ्या मनात आहे

✒ K. Satish

चमच्यांच्या राजाची वाताहत

खोट्या स्तुतीतं रमला राजा

चमच्यांच्या गराड्यातं,

लाळ घोटीत, तुकडे वेचीत

चमचे रमले गुणगानातं

याची चुगली, त्याची चुगली

चमचे करती दिनरातं,

कर्तव्य विसरूनी राजा गुंतला

मूर्खपणाच्या खेळातं

कपटनीतीचा खेळ मांडिला

युद्धनीती तो विसरूनी गेला,

प्रजेचा तो पालक परंतु

त्यांनाच आता छळू लागला

सहनशक्तीचा अंत होऊनी

प्रजेमध्ये मग पेटले बंड,

कपटी चमचे अन् राजाविरूद्ध

साऱ्यांनी थोपटले दंड

एकजुटीने साऱ्यांनी मग

सत्ता उलथवली राजाची,

चमच्यांनीही साथ सोडली

झाली फजिती राजाची

झाली फजिती राजाची

✒ K. Satish

कट्टरपंथी

कट्टरपंथी म्हणजे काय ?

गोगलगाय आणि पोटात पाय

स्वतःच्या समाजाला म्हणवती सर्वश्रेष्ठ

बाकी सगळे यांच्या नजरेत कनिष्ठ...

अहो कनिष्ठच नाही, तर

ताटात राहिलेलं खरकटं उष्टं

स्वतःच्या स्वार्थापोटी घेती

सामान्य जनतेचा आधार

स्वतः राहती शाबूत आणि

त्यांना करती जीवावर उदार

धर्मग्रंथातील सुवचनांचा

कधीच नसतो यांना लळा,

विध्वंसाला प्राधान्य देऊन

चिरून टाकतात निष्पापांचा गळा

भडकाऊ विधानांचे यांनी

प्रस्थ माजवले चोहीकडे,

तरूणाईचे रक्त तापले

तिला पडले धर्मवेडाचे कडे

या कड्याला दूर सारूनी

कास धरा मानवतेची,

आज जगाला गरज असे

शांतता, बंधुभाव आणि समतेची...

✒K. Satish

जगावे असे की...

दिस किती सरले
अन् दिस किती उरले
खरेच तुम्ही जगले
की मनातच झुरले
 
वाटते जपावा
आवडीचा तो छंद
पैसे कमावताना
आत्मभान झाले मंद
 
वाटे बागडावे
निसर्गाच्या कुशीतं
कधीच जुळले नाही
पण वेळेचे गणितं

ज्यांच्यासाठी इतकी
धडपड करीत होता
त्या कुटुंबासाठी
कधी वेळ देत नव्हता

पैसा अमाप आहे
आता रे तुजपाशी
पण मुले झाली मोठी
झुंज तुझी जगण्याशी

पैशापेक्षा श्रेष्ठ
शरीर, बुद्धी, वेळं
उमगले तर बसेलं
या जीवनाचा मेळं

एकच मानव जन्म
अन् नश्वरं शरीरं
जगावे मनमुरादं
अवघाची हा संसारं

✒ K. Satish

धार लेखणीच्या शाईची

लेखणीच्या शाईची धार

करी अन्यायावर चौफेर वार

महापुरूषांच्या सन्मानासाठी

होती मावळे जीवावर उदार 

ही परंपरा आहे महाराष्ट्राची

आहे अस्मिता भारत देशाची

थोडीतरी जाणीव ठेवावी

महापुरूषांच्या उपकाराची 

सर नखाची त्या महापुरूषांच्या

नाही तुम्हा आम्हा सामान्यांना

कुणी अक्कल पाजाळू नयेच

हा इशारा आहे सर्वांना 

गर्व कसला या नश्वर देहाला

उतारही असतो जुलमी सत्तेला

भान हे साऱ्यांनी जरूर ठेवावे

लगाम घालावा बेताल जिव्हेला

✒ K. Satish

गोष्ट चमच्यांच्या राजाची

चमच्यांच्या राजाची गोष्ट

मती त्याची की हो झाली भ्रष्ट,

चमच्यांचे ऐकूनी त्याने

राज्य स्वतःचे केले नष्ट

स्तुती ऐकण्या पाळले चमचे

गुलाम म्हणूनी पाळले चमचे,

पण ते सगळे होते स्वार्थी

होते लफंगे आणि लुच्चे

चमचे होते निव्वळ कपटी

जळके, कुचके, अप्पलपोटी,

वैर त्यांचे ज्यांच्याशी त्यांची

चहाडी करती खोटी नाटी

मूर्ख तो राजा ऐकूनी त्यांचे

निर्णय चुकीचे घेऊ लागला,

जे होते खरेच कामाचे

दोषी त्यांना ठरवू लागला

शोलेमधला जेलर आठवा

चमचा त्याचे कान भरवतो,

मूर्ख असा जेलर स्वतःचे

मूर्खपणाने हसे करवतो

असेच झाले या राजाचे

चमच्यांच्या बाजारी हरवला,

हलक्या कानाच्या हो कृपेने

राज्य मिळाले त्याचे धुळीला

✒ K. Satish

मार्ग गवसला आनंदाचा

अंधारलेल्या काळोखामध्ये

शोधत होतो वाट

विचारांनी थैमान घातले

होते मनात दाट

भरकटलेल्या आयुष्याला

दिशाच सापडत नव्हती

नैराश्याचे ढग हे

दाटले होते अवती भवती

किरण आशेचा दिसतंच नव्हता

दूर दूरवर मजला

काय करावे नि काय करू नये

समजत नव्हते मजला

क्षणभर मनात वाटून गेले

संपले आता सगळे

बुझूच शकणार नाहीत आता

माझ्या आयुष्याची ठिगळे

विचार करता करता अचानक

समोर दिसली प्रेतं

त्यांचं उरलं नव्हतं आता या

पृथ्वीतलाशी नातं

लगेच माझ्या मनामध्ये

एक विचार येऊन गेला

अरे कधीतरी मातीमध्ये

जायचे आहे या देहाला

का व्हावे बरे दुःखी कष्टी

का बाळगावा मोह

मिळाले आयुष्य एकदाच अन्

मिळाला एकदाच देह

सुंदर आहे जीवन त्याला

सुंदर रितीने जगायचे

इथून पुढे प्रत्येक दुःखाला

सुखाच्या चष्म्यातून बघायचे...!!!

✒ K. Satish

लेखणी असावी अशी

देशाला हवी आहे

सत्याची कास धरणारी लेखणी,

जिच्या सडेतोड लिखाणाने

ती दिसेल खूपच देखणी

लेखणीला कधीच नसतो

जात, धर्म, पंथ

अन् क्रांतिकारी विचार मांडणे

कधीही होवू नये संथ

लेखणी असावी निर्भीड

असत्याचा बुरखा फाडणारी,

पीडितांचे प्रश्न मांडणारी अन्

अन्यायाविरूद्ध लढणारी

प्रस्थापितांची, बाहुबलींची

लेखणी नसावी गुलाम,

कार्य करावे तिने असे की,

सर्वांनी करावा तिला सलाम...!!!

✒ K. Satish

नवे क्रांतीपर्व

क्रांतीची ती मशाल पुन्हा

पेटवण्याची आलीया वेळ,

दुष्टजनांचा सुरूच आहे

गरीबांना छळण्याचा खेळ

अन्यायाची परिसीमा ही

ब्रिटिशांहूनही वाईट हाल,

पारतंत्र्य संपले कसे बरे

आजही आहे जे होते काल

तेव्हा होते परकीय आता

स्वकीयच छळती जनतेला,

म्हणूनच आता लढा हा अवघड

होऊनी बसला क्रांतीला

निस्वार्थी, लढवय्ये आणिक

स्वाभिमान आहे ज्यांच्या उरी,

नव्या दमाचे क्रांतीकारक

या शत्रूंवर मात करी

निमूटपणाने अन्यायाला

सोसणे आता सोडूनी द्या,

नव्या क्रांतीच्या पर्वामध्ये

    नव्या दमाने सामिल व्हा...!!!

✒ K. Satish

व्यथा बालमनांची

नाजूक अन् कोवळी आम्ही छोटी मुले

सगळे म्हणती आम्हा देवाघरची फुले

वय असते आमुचे खेळण्या बागडण्याचे

खाऊ खाण्याचे अन् मस्ती करण्याचे

हळूहळू घ्यायचेच असते आम्हालाही शिक्षण

पण धिंगा मस्ती करणे हेच खरे आमचे लक्षण

पुस्तकांच्या ओझ्याखाली जर दबले आमचे बालपण

तर तुम्हीच सांगा होईल कसे चांगले आमचे संगोपन

बरेचदा ह्या ओझ्याखाली मान आमची मोडते

शाळेत जातो की व्यायामशाळेत हे कोडे आम्हाला पडते

थकलेल्या शरीराने जाऊन बसतो वर्गात

असंख्य प्रश्नांचे वादळ उठते आमच्या बालमनांत

ऊंच इमारतींच्या शाळा बांधून साध्य तुम्ही काय केले

मैदानविरहित शाळांनी फक्त अभ्यासू कीडेच घडविले

सर्वांगीण विकास महत्त्वाचा, अभ्यास म्हणजे सर्वस्व नव्हे

मार्कांच्या शर्यतीत ढकलण्यापेक्षा आमच्यातील गुण हेरायला हवे

अपेक्षांचे ओझे तुमचे असह्य होते आम्हाला

याचे दुष्परिणाम कदाचित भोगावे लागतील देशाला

नाजूक ह्या शरीरांवरचा भार कमी करा

विकासाचे गणित तुम्ही पहा बदलून जरा

कौशल्य आमच्या अंगीचे जाणून घ्या गांभीर्याने

नव्या युगाची सुरूवात होऊद्या महासत्तेच्या पर्वाने...

बालपणीचा आनंद लुटलेल्या पिढीचे अभिनंदन 

व बालपणीचा आनंद लुटण्यासाठी

उत्सुक असलेल्या पिढीला त्यांची इच्छा पूर्ण होवो ही सदिच्छा...!!!

   बालदिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा...!!!

✒ K. Satish

विश्वासघात

आर्थिक लाभाच्या मोहापायी

विश्वास कधी गमावू नका,

विश्वास टाकणार्‍याला तुम्ही

अगदीच फाडून खाऊ नका

विश्वासाने दिलेला असतो

त्याने तुम्हास मदतीचा हात,

ठेवा जाणीव उपकाराची

करू नका तुम्ही त्याचा घात

स्वार्थ तुमचा दोन घडीचा

नीच बनण्या भाग पाडतो,

उरल्या सुरल्या माणुसकीला

पुरता जमिनीमध्ये गाडतो

कर्तृत्व स्वतःच्या अंगी बाळगा

दुसर्‍याच्या जीवावर खाऊ नका,

फसवणूक तुम्ही कराल एकदा

मिळणार नाही दुसरा मोका

✒ K. Satish

खरी संपत्ती

पैसा असूनी अगणित तरीही

दुःख ना त्याला चुकले आहे,

सुख शोधी जो पैशामध्ये

भ्रमात जीवन जगतो आहे

बुद्धी ज्याची तल्लख अन् जो

वेळेचा सदुपयोग करी,

जोडीला आरोग्य ते उत्तम

तो दुःखावर मात करी

गुंतवणूक ती खूपच सुंदर

जेथे ज्ञानार्जन होई,

क्षणाक्षणाचे मोल जाणूनी

निरोगी तनाला महत्त्व येई

बुद्धी, वेळ अन् उत्तम स्वास्थ्य

हीच खरी संपत्ती आहे,

दुय्यम आहे पैसा त्याचे

सुख हे तर क्षणभंगुर आहे

✒ K. Satish

प्रगतीचे सूत्र

मुर्खांच्या त्या गराड्यात तो

हर्षित झाला स्तुती ऐकूनी,

कटू सत्य जो दाविल त्याला

दुर्लक्षिले मग शत्रू समजूनी 

अधोगतीचे कारण त्याच्या

ठरली त्याची हीच ती कृती,

स्तुतीपायी मुर्खांच्या झाला

राजाचा कंगालपती 

बुद्धिमान बोले कटू शब्द

असे ते आपल्या कामाचे,

मुर्खांची वाहवा मिळवणे

लक्षण असे दुर्भाग्याचे 

बालिश चमचे स्तुती करूनी

स्वार्थ साधती स्वतःचा,

विद्वानांच्या द्वेषापोटी

कान भरवती ते तुमचा 

म्हणूनच माझे एकच सांगणे

क्षणिक सुखाची आस नसावी,

विद्वानांच्या कटू शब्दांची

प्रगतीसाठी साथ असावी

✒ K. Satish

जीवनगाणे

गाणे जीवनाचे

ऐटीत गात आहे,

सूर बिघडले तरीही

आनंद घेत आहे 

बेसूर झाले गाणे

म्हणून का रडावे,

सूर पुन्हा जुळवूनी

हर्षाने गुणगुणावे 

चुकलेल्या त्या सूरांना

नीट ओळखूनी घ्यावे,

पुन्हा ना चुकावे

हे सूत्र मग जपावे 

मैफिल रंगवूनी

हे गीत गुणगुणावे,

असे व्हावे गाणे

जग मंत्रमुग्ध व्हावे 

सूर चुकले म्हणून का

मधेच संपवावे ?,

हे गीत खूप अमूल्य

संपूर्ण गुणगुणावे

✒ K. Satish

काळाची आली सत्ता

काय बघा परिस्थिती आली

सारी दुनिया हतबल झाली,

मृत्यूने थैमान मांडले

काळाची हो सत्ता आली

आज जो दिसला, हसला बोलला

उद्या अचानक संपून गेला,

काय चालले कळेचना मज

जीव का इतका स्वस्त हो झाला

वयाची ती मर्यादा संपली

तरूणाई मृत्यूने जखडली,

आधारस्तंभ होती जी मंडळी

आधार सोडूनी निघून हो गेली

आयुष्य झिजवूनी कमावलेले

सत्ता, प्रसिद्धी, पैसा अडका,

उपभोगाविन इथेच राहिले

झिजणार्‍यांना असे हा धक्का

नाही भरवसा या जीवाचा

क्षण आनंदी उपभोगावे,

प्रफुल्लित ठेवूनी मनाला

मरण्याआधी जगूनी घ्यावे

✒ K. Satish

दुनियेची रीत

अश्रूंच्या थारोळ्यामध्ये

पडलो होतो जेव्हा,

विव्हळत होतो, तडफत होतो

कुणी न होते तेव्हा

सावरून मग स्वतःला मी

घेतली ऊंच भरारी,

कौतुक माझे करावयाला

आली दुनिया सारी

आयुष्यातील एक सत्य मी

जवळून पाहिले आहे,

माणसांची दुहेरी भूमिका

मी अनुभवली आहे

ऐश्वर्याच्या शिखरावर

असताना होते चिकटून,

अपयशाच्या खाईत पडल्यावर

वागले सगळे फटकून

ओळखून मग रीत जगाची

बदलले मी स्वतःला,

मार्ग बदलला जगण्याचा

अन् खचू न दिले मनाला

सुप्त गुण मग स्वतःमधले

मला कळू लागले,

यशप्राप्तीचे नवे सूत्र

आपोआप जुळू लागले

परिस्थितीने मला शिकवली

या दुनियेची रीत,

म्हणून आता संकटांना मी

कधीच नाही भीत...

✒ K. Satish

निधर्मी मैत्री

आठवा कधी तुम्ही मैत्री करताना

जात धर्म पाहिला आहे,

परधर्माच्या मित्रांसाठी

नक्कीच स्वधर्मीयांना भांडला आहे

अतूट होती मैत्री तुमची

मनापासून, हृदयापासून,

क्षणालाही करमत नव्हते

तुम्हाला एकमेकांपासून

जात वेगळी, धर्म वेगळे

पक्ष वेगळे, रंग वेगळे,

तरीही जगत होता रे तुम्ही

जिवलग मित्र बनून सगळे

राज्यकर्त्यांना बघवत नाही

मैत्री तुमची अशी अतूट,

पोळी भाजत नाही त्यांची

पाहूनी तुमची एकजूट

कावा त्यांचा ओळखा तुम्ही

बनू नका धर्मांध असे रे,

सत्तेसाठी धडपड त्यांची

तुमचे कुणाला भान नसे रे

सद्सद्विवेक बुद्धी जागवून

विचार स्वतःच करा नेटका,

एकसंघ राहूनी सगळे

द्या दुष्ट शक्तींना झटका

जात पंथ अन् धर्म विसरूनी

भारतीय तुम्ही बना आता रे,

माणुसकीला धर्म मानूनी

सुंदर बनवा या जगता रे...

✒ K. Satish