जगावे असे की...

दिस किती सरले
अन् दिस किती उरले
खरेच तुम्ही जगले
की मनातच झुरले
 
वाटते जपावा
आवडीचा तो छंद
पैसे कमावताना
आत्मभान झाले मंद
 
वाटे बागडावे
निसर्गाच्या कुशीतं
कधीच जुळले नाही
पण वेळेचे गणितं

ज्यांच्यासाठी इतकी
धडपड करीत होता
त्या कुटुंबासाठी
कधी वेळ देत नव्हता

पैसा अमाप आहे
आता रे तुजपाशी
पण मुले झाली मोठी
झुंज तुझी जगण्याशी

पैशापेक्षा श्रेष्ठ
शरीर, बुद्धी, वेळं
उमगले तर बसेलं
या जीवनाचा मेळं

एकच मानव जन्म
अन् नश्वरं शरीरं
जगावे मनमुरादं
अवघाची हा संसारं

✒ K. Satish

खरी संपत्ती

पैसा असूनी अगणित तरीही

दुःख ना त्याला चुकले आहे,

सुख शोधी जो पैशामध्ये

भ्रमात जीवन जगतो आहे

बुद्धी ज्याची तल्लख अन् जो

वेळेचा सदुपयोग करी,

जोडीला आरोग्य ते उत्तम

तो दुःखावर मात करी

गुंतवणूक ती खूपच सुंदर

जेथे ज्ञानार्जन होई,

क्षणाक्षणाचे मोल जाणूनी

निरोगी तनाला महत्त्व येई

बुद्धी, वेळ अन् उत्तम स्वास्थ्य

हीच खरी संपत्ती आहे,

दुय्यम आहे पैसा त्याचे

सुख हे तर क्षणभंगुर आहे

✒ K. Satish

स्वयंपाकघर

पोटासाठी धडपड नुसती

कष्ट करी मानव त्यासाठी,

भूक भागण्या अन्न हवे अन्

हवे ते सुदृढ शरीरासाठी 

स्वयंपाकघर म्हणजे असते

राजमहल हो अन्नासाठी,

असते येथे हक्काची जागा

धान्य, मसाले ठेवण्यासाठी 

अन्नपूर्णेचे अस्तित्व येथे

विद्यापीठ हे पाककलेचे,

स्त्री जगते येथे हर्षाने

क्षण निम्मे तिच्या आयुष्याचे 

घरात असते हीच ती जागा

जल, अग्नि अन् वायुसाठी,

येथेच सजते पूजाघरही

छोट्या गरीब कुटुंबासाठी 

अन्नपूर्णा इथे बनवी हो

पाककृती किती निरनिराळ्या,

मग खाऊ घाली सर्वांना

अन् मिळवी कौतुकाच्या टाळ्या 

गरीब असो वा असो धनवान तो

प्रत्येकाची भूक भागवती,

घरातील एक पवित्र ठिकाण हे

स्वयंपाकघर त्याला हो म्हणती

✒ K. Satish

जीवनगाणे

गाणे जीवनाचे

ऐटीत गात आहे,

सूर बिघडले तरीही

आनंद घेत आहे 

बेसूर झाले गाणे

म्हणून का रडावे,

सूर पुन्हा जुळवूनी

हर्षाने गुणगुणावे 

चुकलेल्या त्या सूरांना

नीट ओळखूनी घ्यावे,

पुन्हा ना चुकावे

हे सूत्र मग जपावे 

मैफिल रंगवूनी

हे गीत गुणगुणावे,

असे व्हावे गाणे

जग मंत्रमुग्ध व्हावे 

सूर चुकले म्हणून का

मधेच संपवावे ?,

हे गीत खूप अमूल्य

संपूर्ण गुणगुणावे

✒ K. Satish

काळाची आली सत्ता

काय बघा परिस्थिती आली

सारी दुनिया हतबल झाली,

मृत्यूने थैमान मांडले

काळाची हो सत्ता आली

आज जो दिसला, हसला बोलला

उद्या अचानक संपून गेला,

काय चालले कळेचना मज

जीव का इतका स्वस्त हो झाला

वयाची ती मर्यादा संपली

तरूणाई मृत्यूने जखडली,

आधारस्तंभ होती जी मंडळी

आधार सोडूनी निघून हो गेली

आयुष्य झिजवूनी कमावलेले

सत्ता, प्रसिद्धी, पैसा अडका,

उपभोगाविन इथेच राहिले

झिजणार्‍यांना असे हा धक्का

नाही भरवसा या जीवाचा

क्षण आनंदी उपभोगावे,

प्रफुल्लित ठेवूनी मनाला

मरण्याआधी जगूनी घ्यावे

✒ K. Satish

अपेक्षांचे ओझे

अपेक्षांचे ओझे

कोणाकोणाचे वाहू मी,

धावणाऱ्या जगासंगे

असाच किती धावू मी

आरंभ बिंदू जन्म असे अन्

अंतिम बिंदू मृत्यू असे हो,

या बिंदूंना जोडणारा

आयुष्याचा खेळ असे हो

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

खर्‍या सुखाला शोधील जो,

आभासी सुखास हरवूनी

या खेळामध्ये जिंकेल तो

परंतु जाळे भावनांचे

त्यातच ओझे अपेक्षांचे,

पूर्तता त्यांची करता करता

गणित संपते आयुष्याचे

मोहमायेची दुनिया सारी

मानव पडला अडकूनी यातच,

सुख समजूनी जे जे मिळविले

दुःख खरे होते हो त्यातच

आई वडील बंधू भगिनी

नातेवाईक, मित्रमंडळी,

पत्नी मुलांसह समाजदेखील

आस बाळगून असती सगळी

सुखी सर्वांना करता करता

खरे सुख विसरूनीच गेलो,

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

आभासी जगामध्ये हरवूनी गेलो

✒ K. Satish

निधर्मी मैत्री

आठवा कधी तुम्ही मैत्री करताना

जात धर्म पाहिला आहे,

परधर्माच्या मित्रांसाठी

नक्कीच स्वधर्मीयांना भांडला आहे

अतूट होती मैत्री तुमची

मनापासून, हृदयापासून,

क्षणालाही करमत नव्हते

तुम्हाला एकमेकांपासून

जात वेगळी, धर्म वेगळे

पक्ष वेगळे, रंग वेगळे,

तरीही जगत होता रे तुम्ही

जिवलग मित्र बनून सगळे

राज्यकर्त्यांना बघवत नाही

मैत्री तुमची अशी अतूट,

पोळी भाजत नाही त्यांची

पाहूनी तुमची एकजूट

कावा त्यांचा ओळखा तुम्ही

बनू नका धर्मांध असे रे,

सत्तेसाठी धडपड त्यांची

तुमचे कुणाला भान नसे रे

सद्सद्विवेक बुद्धी जागवून

विचार स्वतःच करा नेटका,

एकसंघ राहूनी सगळे

द्या दुष्ट शक्तींना झटका

जात पंथ अन् धर्म विसरूनी

भारतीय तुम्ही बना आता रे,

माणुसकीला धर्म मानूनी

सुंदर बनवा या जगता रे...

✒ K. Satish

खोटी प्रतिष्ठा

वाढदिवस श्रीमंताच्या मुलाचा

धुमधडाक्यात झाला साजरा,

लाखो रुपयांच्या सजावटीकडे

उपस्थितांच्या लागल्या नजरा

आमदार आले, खासदार आले

सगेसोयरे झाडून आले,

नेत्रदीपक रोषणाईने

डोळे त्यांचे दिपून गेले

मनोरंजनाचा खजिनादेखील

सर्वांसाठी तयार होता,

संगीत, नृत्य, ऑर्केस्ट्रासोबत

फटाक्यांचा धुमधडाका होता

ठिकठिकाणी अवतरली होती

जत्रा खाद्यपदार्थांची,

काय खावे अन् काय न खावे

पंचाईत झाली लोकांची

ज्याच्यासाठी सोहळा होता

तो हिरा कुठे दिसतच नव्हता,

एक वर्षाचा राजकुमार तो

केव्हाच झोपी गेला होता

खरे म्हणजे अशा सोहळ्यांचे

महत्त्व अनेकांना माहीत नसते,

निमित्त यांचे साधून त्यांना

स्वतःची प्रतिष्ठा मिरवायची असते

खोट्या अशा प्रतिष्ठेपायी

नाहक पैशांचा अपव्यय होतो,

याच पैशाची चणचण भासून

गरीब शेतकरी यमसदनाला जातो

समाजासाठी या पैशाचा

सुयोग्य वापर करून पहावे,

दीनदुबळ्यांचे अश्रू पुसूनी

आनंदामध्ये न्हावून जावे

खोट्या प्रतिष्ठेला महत्व द्यावे

की, महत्व द्यावे सत्कार्याला,

एकदा तरी विचारून पहावे

स्वतःच स्वतःच्या मनाला

✒ K. Satish

सत्य जीवनाचे

मृत्यूचे तांडव चोहीकडे

जेव्हा वाढले होते,

मोहमायेच्या दुनियेतूनी

लोक बाहेर पडले होते

हळूहळू निवळता

संकटाची ती छाया,

पुन्हा आठवू लागली

साऱ्यांना मोहमाया

पुन्हा सुरू जाहला

पैशाचा पाठलाग,

हव्यास वाढला पुन्हा

अनीतीला आली जाग

कळेचना कसे हो

आहे कशातं सुखं,

आहे हातातं लाखो

पण हजाराचे दुःख

आहे अटळ तो मृत्यू

हे सत्य जीवनाचे,

सोडूनी इथेच सारे

साऱ्यांना हो जायाचे

मोहमाया शून्य आहे

हे मनी रूजवावे,

जे जवळ आहे त्यातूनी

स्वर्गसुख अनुभवावे

रिक्त हाताने जाणारे

एक प्रेत रोज पहावे,

अहंकारी त्या मनाला

हे सत्य दाखवावे

✒ K. Satish

भविष्य

तळहाताच्या रेषा अन् चेहरे पाहून 

बरेचजण भविष्य सांगतात,

ते सांगण्यासाठी लोकांकडून

पैसे देखील मागतात

चांगले सांगता सांगता

थोडी अडचणींची झालर दिली जाते,

मग धास्तावलेल्या मनामध्ये

उपायांची आसही जागवली जाते

चांगले व्हावे या आशेने लोक

अंधश्रध्देच्या मागे धावतात,

अन् हतबल झालेले हे लोक

आपसूक त्यांच्या जाळ्यात घावतात

सर्व चांगले व्हावे म्हणून

अनेक उपाय सुचवले जातात,

अन् भांबावलेल्या लोकांकडून

बक्कळ पैसे उकळले जातात

अडीअडचणी, दुःख - वेदना

मानवी जीवनाचा भागच आहे,

 तळहाताच्या रेषा निराळ्या

तरी कोण यातून सुटला आहे ?

मनगटामध्ये जोर असावा

अन् इच्छाशक्तीही प्रबळ असावी,

या दोन्हींच्या जोरावर

भविष्य घडविण्याची ताकद असावी...!!!

✒ K. Satish

माझे जगणे

साथ देऊनी आयुष्याला

आनंदाने जगतो आहे,

आली संकटे कितीही तरी मी

त्यांना पुरून उरतो आहे

घडलेल्या वाईट घटनांचा

शोक करीत बसण्यापरी मी,

अनुभव संपन्न झाल्याचा

पुरता आनंद लुटतो आहे

चिंतेने चितेवर जाण्यापेक्षा

चिंतेलाच अग्नी देतो आहे,

आयुष्य आहे सुंदर त्याला

अतिसुंदर मी बनवतो आहे

जे आहे मजपाशी ते तर

सोडूनी इथेच जायचे आहे,

झरा बनूनी ज्ञानाचा मज

ओसंडूनी वाहायचे आहे

✒ K. Satish

एकजुटीची नवी दिशा

मनात माझ्या संघर्षाची

लाट उसळली आता,

एकजुटीची नवी दिशा मी

देईल जाता जाता

दुर्बल सोसती अन्यायाचे

येथे निरंतर घावं,

पैसा, ताकद, सत्तेवाल्यांचा

हो वाढला भावं

अक्कलशून्यांनाही सलाम

लागे करावा आता,

एकजुटीची नवी दिशा मी

देईल जाता जाता

घावावरती घाव सोसूनी

मन झाले हो कठोरं,

पित्त खवळते पाहूनी

लोकांचे मन ते निष्ठुरं

लढा देऊनी अन्यायाला

संपवायचे आता

एकजुटीची नवी दिशा मी

देईल जाता जाता

निमूटपणाने हुकूमशाहीला

शरण कधी ना जावे,

स्वार्थ साधूनी स्वतःचा

इतरांना कधी ना छळावे

अन्यायाला ना घाबरता

समोर जावे आता,

एकजुटीची नवी दिशा मी

देईल जाता जाता

प्रामाणिक राहूनी

समाजात नीट वागावे,

शब्द दिला इतरांना तर

त्याला हो नीट जागावे

ओळखूनी फितुरांना

करावे शहाणे जाता जाता

एकजुटीची नवी दिशा मी

देईल जाता जाता

मनात माझ्या............

✒ K. Satish

व्यभिचाराने केला घात

चेकाळलेले म्हातारपण

बिघडलेली तरूणाई,

सुंदरी पाहून तो ही भुलला

तिलाही भान उरले नाही

चाळीशी उलटून गेल्यानंतर

दिसली त्याला ती सुंदरी,

हसून बोलली त्याला तर ती

धडधड झाले त्याच्या उरी

ओळखूनी त्याच्या भावना तिनेही

जाळे फेकले प्रेमाचे,

अडकूनी त्या जाळ्यामध्ये त्याने

उचलले पाऊल टोकाचे

ताबा सुटला मनावरीचा

व्यभिचाराने नको ते घडले,

क्षणिक सुखाच्या मोहापायी

नसते लफडे गळ्यात पडले

पैसा गेला, प्रतिष्ठा गेली

सोडूनी त्याला पत्नीही गेली,

सुखमय आयुष्याची त्याच्या

पुरती राखरांगोळी झाली

सुंदरीनेही सोडले त्याला

तिने नवा संसार थाटला,

खंगून गेला पुरता त्याला

मार्ग मरणाचा बरा वाटला

भाव भावनांवरती आहे

जीवन सार्‍यांचे वसलेले,

पण वाहवत गेलेले अनेकजण

पाहिले मी ही फसलेले

✒ K. Satish

मोहमाया

असंख्य प्राणी अवतरले

विश्वामध्ये स्थिरावले,

मोहमायेच्या दुष्टचक्राने

नकळत त्यांना खुणावले

कुणी धनाचा, कुणी तनाचा

कुणी खाण्याचा, मोह बाळगला,

मनुष्य प्राणी असा निराळा

स्वार्थ ज्यामध्ये अति बळावला

मौजमजा अन् थाटापायी

पैसा अन् व्यभिचारापायी,

चोरी करूनी, जीव घेऊनी

वाममार्गाला नकळत जाई

नाते गोते क्षुल्लक झाले

पैशाला खूप महत्त्व आले,

प्राॅपर्टीच्या वादापायी

कित्येक नाती संपून गेले

समाधानी ठेवून मनाला

ध्यास नसावा स्वार्थाचा,

जन्म मिळाला पृथ्वीतलावर

आनंद घ्यावा जगण्याचा.....

✒ K. Satish

बंध लग्नाचे

भांडण तंटा करूनीदेखील

दोन शब्द ते प्रेमाचे,

जन्मभराची गाठ अशी हे

अद्भुत नाते लग्नाचे 

तू तू मी मी करूनीदेखील

शेवट याचा गोडच हो,

आयुष्याची मजाच यामध्ये

खरा आनंद यातच हो 

विश्वासाचे नाते हे तर

सुखदुःखाने भरलेले,

साथ देऊनी हसत जगावे

क्षण संसारिक उरलेले 

हळूहळू क्षण पुढे सरकती

तसे हे नाते दृढच होते,

वीण ही होते घट्ट हो त्याची

अर्थ जीवनास देऊन जाते

✒ K. Satish

स्वभाव माझा जळका

दुसर्‍यावरती जळून

झाले मी खाक,

दुसर्‍याच्या प्रगतीवर

मुरडते सारखे नाक

एखाद्याच्या जमिनीला

भाव आलेला पाहून,

लगेच जाते मी तर बाई

दुःखामध्ये न्हावून

कुढत कुढत आयुष्य मी

जगत आहे दररोज,

पडतोय मला पैसा कमी अन्

दुनिया कशी काय करते मौज ?

शेजारणीने कालच आणली

सोन्याची ती मोहनमाळ,

ती तर पाहून पोटात माझ्या

उठू लागलाय भयानक जाळ

गाडी नवीन घेऊन कोणी

आला जर का माझ्यापुढे,

क्षणात ईर्षेने मग माझे

तोंड होऊ लागते वाकडे

मजेत जगताहेत सगळे

त्यांचे चालले आहे ठीक,

सगळे आहेत आनंदी पण

मलाच लागलीय की हो भीक

दुसर्‍यांवरती जळण्यामध्ये

आयुष्य माझे गेले वाया,

मनात माझ्या चिकटून बसलीय

ह्या दुनियेतील मोहमाया

इतरांचे सुख म्हणजे आहे

माझ्यासाठी मोठे दुःख,

त्यांच्यावरती जळणे हा तर

    माझा जन्मसिद्ध हक्क...!!!

✒ K. Satish

अनुभवांचे धन

खेळता खेळता झालो मोठे

घेऊ लागलो जीवनाचे धडे,

या धड्यांतून शिकता शिकता

उलगडले जीवनाचे कोडे

कोडे अवघड होते हे तर

पूर्वी कधीच माहित नव्हते,

वरवर दिसतसे सरळ परंतु

हे तर वेडेवाकडे होते

एक प्रश्न सोडवल्यानंतर

दुसरा त्वरीत समोर दिसे,

त्याला सोडवले नाही तर

तिसरा समोरच येऊन बसे

प्रश्नामागून प्रश्ने सुटली

पुढची प्रश्ने सोपी होती,

कारण उत्तरे पुढच्यांची

मागच्यांमध्येच दडली होती

कोडे जीवनाचे उलगडताना

झालो आम्ही अनुभवसंपन्न,

पुढच्या पिढीला देण्यासाठी

हेच खरे आमच्याकडील धन

                                            ✒ K. Satish

 

सुट्टी

पूर्वीची ती सुट्टी मजला

आठवते ठायी ठायी,

आता मात्र सुट्टीची ह्या

मजाच घेता येत नाही

सुट्टी होती मज्जा मस्ती

धमाल करण्यासाठी ती,

जीवनातल्या आनंदाची

छान शिदोरी होती ती

वेळेचे ते भान विसरूनी

खेळती सारे आनंदाने,

तन - मन सारे होई प्रफुल्लित

क्षणात होई ताजेतवाने

आता सुट्टी येते कधी अन्

जाते कधी कळतच नाही,

उरलेली कामे करताना

दिवस सारा निघून जाई

सगळीकडे पैशाचे जाळे

ताणतणावाने भरलेले,

आनंदावर मात करूनी

क्षणिक सुखाने मोहरलेले

शर्यत झाली सुरू ही सगळी

जुनी ती मज्जा संपून गेली,

पैसा आला अगणित किंतु

निखळ करमणूक हरवून गेली

                                                   ✒ K. Satish

श्रेष्ठत्व निसर्गाचे

निसर्ग पाहतो आहे परीक्षा

क्षणाक्षणाला मनुष्याची,

श्वासागणिक सुरू ती आहे

धडपड आता जगण्याची

जीवनचक्र बदलून गेले

सारे अगदी हतबल झाले,

ऐटीत फिरणारे मानव ते

नियम अटींमध्ये जखडून गेले

सवयच नव्हती मानवास ती

अशा अकल्पित जगण्याची,

परंतु आता वेळ ही आली

जीवन रीत  बदलण्याची

संकट पहिले संपत नाही

तोवर दुसरे समोर येती,

सर्वश्रेष्ठ निसर्गच आहे

हे सर्वांना सांगूनी जाती

या सर्वातून धडा तो घ्यावा

मनुष्यप्राणी शहाणा व्हावा,

बदलूनी जीवनशैली जपावा

निसर्गाचा हा अमूल्य ठेवा

✒ K. Satish

अमूल्य ठेवा मैत्रीचा

आयुष्यामध्ये प्रत्येकाला 

मित्रांचा सहवास हवा,

कारण त्यांच्या सोबत असता

अंगात भरतो जोश नवा

असेच होते मित्र सहा ते

एकमेकांचे जीव की प्राण,

सुखदुःखांचे वाटेकरी ते

मैत्री त्यांची होती महान

काळामागून काळ उलटला

सर्वांनी संसार थाटला,

कित्येक वर्षे होऊन गेली

कोणी एकमेका न भेटला

अशीच अचानक एकेदिवशी

भेट जाहली सर्वांची,

जाणीव सार्‍यांना होऊ लागली 

पुन्हा आपल्या तारूण्याची

अचानक एकमेकांना भेटून

सगळे हर्षोल्हासित झाले,

बर्‍याच दिवसानंतर सगळे

आनंदाने न्हावून गेले

संसाराचा गाडा हाकताना

सगळेच हैराण होऊन जातात,

मित्रांसोबतचे काही क्षण

अगणित आनंद देऊन जातात

एकांतामध्ये सर्वांना दिसतो

जीवनातला त्रासच त्रास,

पण मित्रांच्या सोबत असता

होतो सर्व दुःखांचा नाश

क्षणभर झालेल्या भेटीमधूनही

सर्वांना मिळाला आनंद नवा,

जीवनात सर्वांनीच जपावा

   अमूल्य असा मैत्रीचा ठेवा...

✒ K. Satish