अंतिम घटका विरहाची

चांदण्यांनो चमका असे की,

रातीचाही दिवस होवो

आज न मजला झोप येवो

साजन माझा उद्या येत आहे 

आठवणी त्याच्या अतिसुंदर

अंग हे शहारूनी टाकी,

आता न काही उरले बाकी

मन हे उत्कंठित होत आहे 

दिवस सरले, वर्षे सरली

विरहकाळ तो वाढत गेला,

प्रेममळा परि बहरत गेला

अतीव आनंद आता होत आहे 

परमोच्च आनंद उद्या घ्यायचा मज

सामोरी दिसताच त्याला बिलगायचे,

नयनात त्याच्या मजला हरवायचे

स्वप्न सुंदर हे मी पहात आहे 

सुंदर हे स्वप्न जागे ठेवा तुम्ही

सारी रात या स्वप्नी जगायचे आहे,

उघडताच चक्षु त्याला पहायचे आहे

अंतिम घटका विरहाची मी मोजत आहे

✒ K. Satish