एकच प्याला म्हणून म्हणून
लागला बाटली रिजवू तो,
मस्तीमध्ये पीता पीता
व्यसनी होऊ लागला तो
मौजमजा अन् मस्तीचे
तरूणाईचे वय ते होते,
सळसळ होती रक्तामध्ये
भय कशाचेही वाटत नव्हते
हळूहळू दारूने त्याला
इतका विळखा घातला की,
तिच्याविना करमेना त्याला
प्रेयसी झाली त्याची ती
धुंद होऊनी तिच्यामध्ये तो
अखंड डुंबून गेला होता,
तिच्याविना जगण्याचा जणूकाही
विसरच त्याला पडला होता
सरकू लागले आयुष्य पुढे अन्
त्याला आता ती पिऊ लागली,
रक्तामध्ये भिनूनी त्याला
मरणाच्या दारी नेऊ लागली
मजेत घेतलेल्या प्याल्याची
किंमत मोठी मोजली त्याने,
सुंदर असे आयुष्य संपविले
दारुच्या त्या व्यसनाने...
✒ K. Satish
No comments:
Post a Comment