अपेक्षांचे ओझे

अपेक्षांचे ओझे

कोणाकोणाचे वाहू मी,

धावणाऱ्या जगासंगे

असाच किती धावू मी

आरंभ बिंदू जन्म असे अन्

अंतिम बिंदू मृत्यू असे हो,

या बिंदूंना जोडणारा

आयुष्याचा खेळ असे हो

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

खर्‍या सुखाला शोधील जो,

आभासी सुखास हरवूनी

या खेळामध्ये जिंकेल तो

परंतु जाळे भावनांचे

त्यातच ओझे अपेक्षांचे,

पूर्तता त्यांची करता करता

गणित संपते आयुष्याचे

मोहमायेची दुनिया सारी

मानव पडला अडकूनी यातच,

सुख समजूनी जे जे मिळविले

दुःख खरे होते हो त्यातच

आई वडील बंधू भगिनी

नातेवाईक, मित्रमंडळी,

पत्नी मुलांसह समाजदेखील

आस बाळगून असती सगळी

सुखी सर्वांना करता करता

खरे सुख विसरूनीच गेलो,

अंतिम बिंदू गाठण्यापूर्वी

आभासी जगामध्ये हरवूनी गेलो

✒ K. Satish