कामगार देशाची शान

आर्थिक योद्धे देशाचे आम्ही

देशाची हो शान,

उद्योगाचा पाया आम्ही

उद्योगाचा मान

क्षेत्र असो मग कोणतेही आम्ही

भीत नाही हो कष्टाला,

अर्थशास्त्राचा कणा आम्ही

संकटात तारतो देशाला

घरघर घरघर यंत्र चालवीत

चक्र फिरवतो प्रगतीचे,

कामे करतो सर्वतर्‍हेचे

कष्टाचे नि बुद्धीचे

संकटकाळी कोरोनाच्या

जगणे होते अवघड हो,

भय होते जीवाचे तरीही

ना टाळले कामाला हो

प्रगतीपथी नेण्या देशाला

करू आम्ही जीवाचे रान,

कामगार देशाची संपत्ती

देश आमचा जीव की प्राण

✒ K. Satish

महाराष्ट्र

महापुरूषांची भूमी आमुची

आहे तिचा आम्हा अभिमान,

निष्ठा आमची सदा तिच्यावरी

तीच आमचे जीव की प्राण

स्वर्गसुख या मातीमध्ये

अगाध खजिना संस्कारांचा,

या भूमीमध्ये जन्म जाहला

अंतही व्हावा इथेच आमुचा

माय मराठी भाषा आमुची

मान सर्व भाषांचा ठेवतो,

आम्ही शिकतो इतरही भाषा

इतरांनाही मराठी शिकवतो

कितीही आली संकटे तरीही

एकजुटीने लढतो आम्ही,

देशासाठी लढणारांची

भासे कधी ना येथे कमी

महाराष्ट्राचा डंका वाजे

चारी दिशांमध्ये नाव हे गाजे,

महान अशा या राज्याला हो

'महाराष्ट्र' हे नावच साजे

✒ K. Satish

घुमावा मंगलमयी सूर

तरणंबांड गडी आम्ही मर्द हो

लग्नासाठी आतुर,

पण कोरोनानं केलंया आमचं

जगणं थातूरमातूर

तिशी गाठत आलो आम्ही

तरूणपणानं जाताना,

कंटाळा आला जगण्याचा

रोजगार सापडताना

कशीबशी आता लागली नोकरी

गवसला जगण्याचा सूर

पण कोरोनानं केलंया आमचं

जगणं थातूरमातूर

किती आशेनं ठरवलं होतं

लग्न आता हो करायचं,

सुशील मुलगी पाहून तिला

घरी हो आपल्या आणायचं

विचार करतच होतो अचानक

मध्येच आला हा असूर,

अन् कोरोनानं केलंया आमचं

जगणं थातूरमातूर

आज उद्या संपेल हे संकट

जग आशेवर जगतंय,

गोंधळात या पण हो आमचं

वय हे पुढं सरकतंय

नोकरी अन् छोकरीसाठी आम्ही

होतोय हो चिंतातूर,

अन् कोरोनानं केलंया आमचं

जगणं थातूरमातूर

करतो प्रार्थना संपावी

लवकर हो ही महामारी,

त्रासून गेलीय या महामारीला

हो जनता सारी

बिनलग्नाचे मरण न येवो

लागली जीवाला हुरहूर,

संकट संपूनी जीवनात या

घुमावा मंगलमयी सूर

✒ K. Satish

सत्य जीवनाचे

मृत्यूचे तांडव चोहीकडे

जेव्हा वाढले होते,

मोहमायेच्या दुनियेतूनी

लोक बाहेर पडले होते

हळूहळू निवळता

संकटाची ती छाया,

पुन्हा आठवू लागली

साऱ्यांना मोहमाया

पुन्हा सुरू जाहला

पैशाचा पाठलाग,

हव्यास वाढला पुन्हा

अनीतीला आली जाग

कळेचना कसे हो

आहे कशातं सुखं,

आहे हातातं लाखो

पण हजाराचे दुःख

आहे अटळ तो मृत्यू

हे सत्य जीवनाचे,

सोडूनी इथेच सारे

साऱ्यांना हो जायाचे

मोहमाया शून्य आहे

हे मनी रूजवावे,

जे जवळ आहे त्यातूनी

स्वर्गसुख अनुभवावे

रिक्त हाताने जाणारे

एक प्रेत रोज पहावे,

अहंकारी त्या मनाला

हे सत्य दाखवावे

✒ K. Satish