सरमिसळ

एक एक पदार्थ चावून खावा

आनंद त्याचा अविरत घ्यावा

प्रत्येकाचीच लज्जत भारी

स्वतंत्र चवीचा आस्वाद घ्यावा

गोड, तिखट, आंबट, कडू

महत्त्व प्रत्येक चवीचे

प्रत्येकाचा आस्वाद घेऊनी

हट्ट पुरवायचे जिभेचे

परंतु हट्ट पुरवतानाही

नियम घालून द्यायलाच हवे

जिभेला आनंदी करता करता

पोटाला पचेल तसेच खावे

कधीतरी होते गफलत आणिक

सरमिसळ होते साऱ्यांची

नको ते होते एकत्र अन्

पंचाईत साऱ्याला पचवायची

अन् मग शरीर-स्वास्थ्य बिघडते

जिभेचे चोचले तिलाच नडते

अन्न जे पोटात पचले नाही

हळूहळू ते तिथेच सडते

असेच झालेय राजकारणाचे

कोणी कुठेही पळतो आहे

तत्त्व, निष्ठा अन् लाज सोडूनी

इतर पक्षात विरघळतो आहे

या साऱ्यांची सरमिसळ अन्

वाट लागली देशाची,

यांनी भरली घरे स्वतःची

दयनीय अवस्था जनतेची

जनतेच्या पैशाने जगती

हे तर सेवक जनतेचे

अफाट कर वाढवूनीदेखील

धिंडवडे अर्थव्यवस्थेचे

यांची सरमिसळ अन् भेसळ

लोकशाहीला पचली नाही

सत्तेची अधाशी भूक ही

जनतेलापण रूचली नाही

जनतेनेही शहाणे व्हावे

आपले सेवक यांना मानावे

नेत्यांना वठणीवर आणूनी

लोकशाहीला प्रबळ करावे

✒ K. Satish

चार दिवस असत्याचे

दीप उजळले, प्रकाश झाला

अंधारावर केली मात,

तसेच व्हावे सत्यही उज्ज्वल

असत्याचा व्हावा घात

असत्य पळते भरभर भरभर

करी बोभाटा चोहीकडे,

जगास सांगे मीच खरा

सत्याचे काढी वाभाडे

खोटे नाटे मिथ्य पसरवूनी

भोळेपणाचा आव आणती,

सत्याला त्या जेरीस आणूनी

बदनामी ते त्याची करती

शांत समंजस सत्याला

नाही सवय बोभाट्याची,

निमूटपणाने सहन करी तो

खोटी अवहेलना स्वतःची

अनेक चेहरे समोर येती

छुप्या अशा दुश्मनांचे,

असत्याला साथ ते देती

ऐकत नाही सत्याचे

या काळामध्ये त्रास सोसूनी

सत्यही होई कठोर फार,

काळ बदलता बोथट होई

कपटी असत्याची हो धार

कितीही धावले असत्य भरभर

अखेर होई सत्याचा विजय,

मरणयातना सोसूनी करते

सत्य असत्याचा पराजय

सत्य असत्याचा पराजय

✒ K.Satish

फसवा अर्थसंकल्प

खिसेकापूने खिसा कापला

तरीही नाही कळले मला

देतो म्हणूनी काढून घेणे

असे ही मोठी अजब कला

समस्यांच्या जाळ्यामध्ये

अडकवूनी ठेवली जनता

गांगरला हो करदाता

हसला तो कण्हता कण्हता

आस लावूनी बसला होता

पडेल पदरी काही

पदरी पडले की गमावले

कुणास कळले नाही

ज्यांनी आखले गणित सारे

बेरीज वजाबाकीचे

फसवूनी टाकले गणित त्यांनी

देशाच्या प्रगतीचे

खेळ मांडला गरिबीचा

आघात महागाईचा

हळूहळू हे करती बंद

मार्गही तो बचतीचा

कमवा तुम्ही अन् द्या आम्हाला

भूक यांची मोठी

नेहमी देती जनतेला हो

आश्वासने हे खोटी

तुटपुंजे ते ज्ञान हो यांचे

दुबळी जिद्द सचोटी

झोळी यांची नेहमी फाटकी

नियत यांची खोटी

आयत्या बिळावर नागोबासम

बसले जनतेच्या पैशावर

वाटचाल यांनी चालवली

अधोगतीच्या रस्त्यावर

आतातरी व्हा शहाणे अन् पहा

याकडे गांभीर्याने

अन्यथा अविरत गावे लागेल

असेच हे रडगाणे

असेच हे रडगाणे

✒ K. Satish

झुंज संकटांशी

दुःखाचा तो डोंगर मोठा

माझ्या नशिबी आला होता,

घावावरती घाव घालूनी

मला चिरडूनी गेला होता

जिद्द, चिकाटी, जबाबदारी

या सार्‍यांच्या मदतीने,

नवी उभारी घेण्या उठलो

मीही नव्या उमेदीने

मान देऊनी परिस्थितीला

पुढे पुढे मी चालत गेलो,

जेव्हा मिळाली अवचित संधी

सोने तिचे मी करू लागलो

अडचणी हे तर सत्य जगीचे

नाही कुणाला चुकलेले,

पाहिले हतबल किती जीव मी

प्राणाला हो मुकलेले

आयुष्याचा रस्ता कठीण

सुकर त्याला हो करायचे,

अंतिम रेषा गाठण्याआधी

संकटांना पुरून उरायचे

हार मानूनी जगणे हे तर

मृत्यूसमान असते हो,

पृथ्वीतलावर त्या व्यक्तीला

मुळीच किंमत नसते हो

✒ K. Satish

उर्मी न संपणारी

वाट पाहे कोणी

माझ्या संपण्याची,

तळपूनी मी पुन्हा

उभा समोरी आहे

व्यस्त होतो थोडा

व्यापात दुसर्‍या मी,

वाटले कुणाला

मी संपलोच आहे

आहे अजून बाकी

ते ॠण जीवनाचे,

असा कसा बरे मी

हार मानणार आहे

झगडणार आहे

मी दुष्ट प्रवृत्तींशी,

आत्मविश्वास मनी

माझ्या अजूनी आहे

थोडा मागे सरलो

दोन पावले मी,

कारण झेप मोठी

मजला घ्यायची आहे

डाव दोन घडीचा

खेळायचा असा की,

वाटावे नियतीला

बंदा सच्चा आहे

असेच संपण्यापरी

इतिहास घडवण्याची,

अदम्य जिद्द मोठी

माझ्या मनात आहे

✒ K. Satish

चमच्यांच्या राजाची वाताहत

खोट्या स्तुतीतं रमला राजा

चमच्यांच्या गराड्यातं,

लाळ घोटीत, तुकडे वेचीत

चमचे रमले गुणगानातं

याची चुगली, त्याची चुगली

चमचे करती दिनरातं,

कर्तव्य विसरूनी राजा गुंतला

मूर्खपणाच्या खेळातं

कपटनीतीचा खेळ मांडिला

युद्धनीती तो विसरूनी गेला,

प्रजेचा तो पालक परंतु

त्यांनाच आता छळू लागला

सहनशक्तीचा अंत होऊनी

प्रजेमध्ये मग पेटले बंड,

कपटी चमचे अन् राजाविरूद्ध

साऱ्यांनी थोपटले दंड

एकजुटीने साऱ्यांनी मग

सत्ता उलथवली राजाची,

चमच्यांनीही साथ सोडली

झाली फजिती राजाची

झाली फजिती राजाची

✒ K. Satish

स्त्री शक्तीचा जागर

जननी साऱ्या जीवांची ती अन्

महिमा तिचा हो अपरंपार

तिच्याविना ना अर्थ जगाला

तिच करी जीवन साकार

स्वराज्याची बीजे रोवली

घडवले थोर अशा राजाला

शूरवीर त्या माता जिजाऊ

मुलासम प्रेम दिले हो प्रजेला

स्वाभिमान त्यागाची मूर्ती

किती गावे तिचे गुणगान

माता रमाईच्याच कृपेने

मिळू शकले आम्हा संविधान

देशातील पहिल्या महिला शिक्षिका

महिलांना हो साक्षर केले

सावित्रीबाईंचे कार्य महान

मानवतेसाठी प्राण वाहिले

मृत्यूलाही मात दिली अन्

दिली दुःखितांना हो माया

माय ती बनली अनाथांची हो

सिंधुताई ममतेची छाया

ब्रिटिशांविरुद्ध रणशिंग फुंकले

पेटवल्या क्रांतीच्या वाती

चिरकाल हो टिकूनी राहील

राणी लक्ष्मीबाईंची ख्याती

ध्येय धोरणी धाडसी होत्या

देशाच्या त्या पंतप्रधान

इंदिरा गांधींना हो मिळाला

' सहस्त्राब्दीच्या महिला ' सन्मान

मूर्ती लहान पण कीर्ति मोठी

अगाध होती जिद्द सचोटी

अंतराळातील वीरांगना ती

कल्पना चावला भारत की बेटी

उपचाराविना मूल गमावूनी

डाॅक्टर बनण्याचा ध्यास घेतला

चूल अन् मूल ही प्रथा बदलूनी

आनंदीबाईंनी आदर्श घडविला

प्रतिकूल परिस्थितीशी लढली

मुष्टियुद्ध रिंगणात उतरली

पदकांवरती पदके जिंकूनी

मेरीकोमने कीर्ति घडवली

क्षमता आहे स्त्रियांमध्येही

बळकट त्यांचे हात करा

बुरसटलेले विचार सोडा

स्त्रीशक्तीचा जागर करा

✒ K. Satish

कामगार नेता - एक अभिशाप

कामगार नेता आयटीआय पास

पण रूबाब मोठ्या थाटाचा,

चोरून खातो हिस्सा तो बघा

कामगारांच्या वाट्याचा 

कर्तव्याची जाण विसरूनी

दगा देतसे कंपनीला,

काम नेतसे कंपनीबाहेर

नफा यांच्या एजन्सीला 

मालक असती देवमाणूस

त्यांना भेटाया हे जाती,

कामगार जो घाम गाळतो

त्यांची भेट घडू न देती 

कामगारांच्या जीवावरी हो

रान मोकळे फिरण्या यांना,

काम करा म्हटले यांना तर

कमीपणा वाटे का यांना ? 

विसरूनी गेले कष्टाची भाषा

सदा यांना मलईची आशा,

नेतेगिरी करूनी केली हो

कामगारांची घोर निराशा 

अर्धी कंपनी लुटली यांनी

पळवला कामगारांचा हिस्सा,

चाळीस चोरांहूनही मोठा

आहे या नेत्यांचा किस्सा

✒ K. Satish

खोटे हितचिंतक

जळणाऱ्यांना काय म्हणावे

जळून जळून ते झाले खाक,

काल जे होते बोलत गोड ते

मुरडू लागले आज हो नाक

अधोगतीच्या समयी दाविती

खोटी खोटी ते सहानुभूती,

प्रगतीपथावर जाता आपण

लगेच फिरते त्यांची मती

खरेतर त्यांना वाटत असते

प्रगती याची कधीच न व्हावी,

दुःख, वेदना, गुलामगिरीशी

सोबत याची सतत रहावी

भासवत असती आम्हीच आहोत

तुझे मोठे रे हितचिंतक,

परंतु तुमच्या प्रगतीसाठी

हेच रे असती खरे घातक

खोटी सहानुभूती दावणाऱ्यांना

असे तुमच्या प्रगतीचा धाक,

काल जे होते बोलत गोड ते

मुरडू लागले आज हो नाक

✒ K. SATISH

कळलाच नाही देशा स्वातंत्र्याचा अर्थ

बलिदान त्यांचे सांगा

का जावू लागे व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

ते योद्धे स्वातंत्र्याचे

लढले देशासाठी,

त्यांनी प्राण वाहिले आपुले

या मातीसाठी

दिनरात केली त्यांनी

प्रयत्नांची शर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

स्वतंत्र झालो आम्ही

ब्रिटिशांच्या गुलामीतून,

लोकशाही नांदू लागली

मग राज्यघटनेतून

राजनेते झाले भ्रष्ट

त्यांनी केला हो अनर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

राजकीय भक्त झाले

काही अंधभक्त झाले,

नेत्यांच्या स्वार्थासाठी

भेदभाव वाढविले

लोभी राजकारण्यांनी

ते बलिदान केले व्यर्थ,

कळलाच नाही देशा

स्वातंत्र्याचा अर्थ

✒ K. SATISH